wspomnienia jak stare fotografie

do pudełek przyjdzie nam pchać

biały miś na dużej szafie

przyjdzie wyruszyć na górski szlak

zmienia się czas, przybywa lat

pożegnania poznać smak

zakurzy się list i kartka pocztowa

człowiek na przeciwko człowieka staje

niepewność znów na swą szalę

ze śmiechu po podwórku się chowa

na straszliwej maszynie gardło przyjdzie drzeć

bez grosza talentu zatańczyć pośrodku wielkiej sali

i nie zachwiać się choć raz

głupotę przemilczeć

smutki zachować

świat wysuszyć z łez

z mokrej trawy wszystkie gwiazdy zliczyć

pobyczyć lekcyjne godziny

a wtem z kolorowymi ludźmi po polanie biec

gdy żadna woda nie straszna

żadne wzniesienie zbyt wysokie

na ręce marzenia swe złożyć

i zaufać jeszcze raz

nawet przez światła chowające się w cień

chorych od trudu odwodzić

nie biorąc za to nic

a gdy trzeba tupnąć nogą i powiedzieć dość

wspomnienia jak stare fotografie

a wrócić do domu

wyciągnąć nogi

jakby nigdy nie ubyło nam lat ///

<przeczytaj kilka razy> 16 :*