...

Co mi to wszystko dało? Wplątałam się w związek, nie mający nawet jednego pieprzonego "za". Uniosłam się wysoko- można powiedziec w "eksplozji miłości", każdego dnia czując, że spadnę z wielkim hukiem, i pomimo tego przeczucia brnąc w to dalej, z głupim przekonaniem- typowym tylko dla kobiet. "Dla mnie się zmieni, ja będę już tą jedyną" itp. IDIOTYZM. No i spadłam. Bolało, jak nigdy. Człowiek, który rzekomo Cię kocha, w jednej chwili może uczynic Cię malutkim... Podniosłam się, wiele mnie to nauczyło, wiele zrozumiałam i dostrzegłam, wiem że jestem silniejsza. A Ty żałosny człowieku, kolejny raz próbowałeś sobie coś udowodnic, zabawic się moimi uczuciami, jakże mi przykro że Ci się nie udało. Udało Ci się za to, pokazac mi jaki Ty jesteś mały i zakompleksiony. I mówisz że nie masz nikogo bo "żadna laska się nie nadaje", sam się nie nadajesz i wiesz o tym doskonale. Próbujesz uleczyc swoje kompleksy, kupując szpanerskie auta i inne pierdoły, udając osobę młodą duchem, przyjacielską, starasz się żeby wszyscy Cię podziwiali i cenili. Niestety nie mają za co Cię cenic, traktują Cię jak dojną krowę, i wiesz o tym doskonale, wiesz też że to jedyny sposób aby ich przy sobie utrzymac. Tak więc kto tu jest żałosny? To zdjęcie, zrobione przez Ciebie, jest dowodem na to, że moje serce jest czyste i wolne od zawiści i jakichkolwiek nieszczerych zamiarów. Jestem młoda i niespaczona jeszcze takimi odrażającymi uczuciami. W moich oczach widac jedynie szczere i gorące uczucie, lekki strach o jutrzejszy dzień i radośc z każdej chwili, która trwa. To takie niewinne a Ty to wykorzystałeś. Wstyd mi za Ciebie, nie za mnie, nie - broń Boże! Nie wstydzę się tego, że pokochałam całym sercem, kogoś kto nie zasługuje na jego nawet tysięczną częśc. To Ty powinieneś się wstydzic, że dostałeś ode mnie uczucie, jakiego nie da Ci dziesiątki kobiet naraz i mimo to je odrzuciłeś, bo nie potrafisz kochac nikogo. Jesteś jak skała, z daleka piękna i majestatyczna, zapierająca dech w piersiach, z bliska zaś zimna, szorstka i szara. Niby minęło tylko kilka miesięcy od tego kiedy Cię ostatnim razem widziałam, a nie pamiętam już nawet jak wyglądasz, cieszy mnie to. Obojętnośc w stosunku do Ciebie jest zaskakująco przyjemna. Gdybym Cię teraz spotkała, może nawet uśmiechnęła bym się i na pytanie co u mnie nie skłamała bym mówiąc, że wspaniale.