Kampf meiner eigenen Dämonen! 

Ja jak nie ja, ale jednak ja. ;P 

Kiedy już bra­kuje mi sił, je­dyne o czym marzę to zat­rzy­mać się choć na chwilę... pośród uliczne­go hałasu, krzyków, próśb, wsłuchać się w ciszę... w bi­cie włas­ne­go ser­ca i poczuć tchnienie no­wego życia... Na mo­ment zat­rzy­mać czas, zat­rzy­mać siebie... Od­na­leźć siłę... nadzieję... które gdzieś we mnie się po­gubiły... Uczyć się cier­pli­wości, wy­cisze­nia, po­kory... Sta­ram się przek­raczać przeszko­dy, omi­jać ba­riery... sta­ram się żyć w obec­ności uśmie­chu, całą sobą, korzys­tać z da­ru ja­ki ot­rzy­małam... sta­ram się po­magać in­nym, wspierać, do­radzać... sta­ram się...być wyt­rwałą... Jed­nak chy­ba każdy może mieć gor­szy dzień, praw­da?