You try, you bleed 

Najpiękniej było wtedy gdy Tobą i deszczem pachniało, 

Gdy każdy skrawek ciała w milczeniu obserwowałeś,

Gdy każde słowo z ostrożnością wypowiadałeś,

Gdy wódką z cytryną się ze mną upijałeś,

Gdy usta w palącej konsternacji przygryzałeś.

Coś ze mnie zabrałeś, trochę na siłę wyszarpałeś.

Jakaś część mnie obumiera, poświata gaśnie, 

Dopóki się wykrwawiamy, dopóki w chore cuda wierzymy. 

Mówisz, oczy mam przezroczyste,

Następnie potykam się o noc kremowo białą,

Po to by walczyć o zapomnienie, 

W jakichś małych ogromnych cierpieniach zanurzenie. 

Nie wątpię w to, że gdzieś na szczycie znajdziesz mnie, 

Na nowo zabijesz, pochłoniesz.

Nie wątpię w to, że będzie już tylko tak jak być nie powinno.