fotka z czasów młodości

Każdego dnia zastanawiam się jak można być szczęśliwym 100km od miejsca w którym się wychowało...żyło...funkcjonowało...

Nie można...nie da sie...po co zaczynać cokolwiek od nowa...skoro gdzieś już to życie zostało zaczęte.

Nie chce być w miejscu którym jestem, chciałabym być z tych co w jednym momencie potrafią rzucić wszystko i ulożyc sobie zycie od nowa. Z jednej strony gdzies w glebi duszy wiem ze taki moment nadejdzie...

Nie rozumiem tych co mówili zaczniesz zycie od nowa...zapomnij o tym co bylo.

NIGDY

Moje miejsce to bydgoszcz...oby tak pozostalo na wieki

Czego brakuje 100 km dalej

nawet głupiej ławki w parku na błoniu, momentów z wszystkimi co pojawili się podrodze w zyciu i z tymi co są nadal...

nawet to zdjęcie z gitarą z czasów wyspy młynskiej

nie potrafie być tu szczęśliwa...chce do bdg

coraz bardziej się wszystko wypala...i traci sens...

mam nadzieje że nadejdzie sprawiedliwosc i jedna osoba zaplaci za to wszystko...

brzydze sie ludzmi ktorzy sa w stanie dla kasy zrobic wszystko i sa w stanie ah szkoda slowa

wstyd ze z taka osoba mieszkalam przez 10 lat pod jednym dachem ale nadejdzie dzien zaplaty

i mojego come back do bydgoszczy

kocham i tęsknie za ptaszynkami z bdg :)