1:Widzisz tam?
2: Widzę to chyba koniec.
1: Spójrz za siebie. Co widzisz?
2: Widzę, widzę wspaniały czas z paroma pomyłkami.
1: Co jeszcze widzisz?
2: Czekaj... to chyba... tak to na pewno jest to... To początek.
1: Żałujesz, że to sie zaczęło?
2: Nie żałuje tego, że sie zaczęło. Wręcz sie cieszę ze sie zaczęło.
1: Co byś zmienił miedzy początkiem a końcem?
2: Postarał bym sie aby te pomyłki nie powstały.
1: Czemu one powstały?
2: Wiesz tak to juz jest jak człowiek najpierw mówi i sie denerwuje a później dopiero myśli.