Z Marceliną. ;*

Pomyślałam sobie, że coś dodam.

Bo a czemu by nie.

Miałam w głowie pewną wizję tej notki, ale jakoś nie mogę jej okiełznać.

Jakiś dziwny kocioł mam w głowie.

I kolejny dzień mija. Kolejny dzień po którym padam na twarz ze zmęczenia. Każda cząstka mnie wewnątrz buntuje się przed kolejnym dniem. Nie chcę znów wstawać i przechodzić tych samych schematów: umyć się, zjeść, umalować, wyjść do szkoły, wrócić, uczyć się wywlec na korki i wrócić pozbawiona jakiej kolwiek siły. Sama myśl o tym mnie męczy.

Tymczasem właśnie powinnam iść, przysiąść do ksiąg zamiast siedzieć tutaj. Nie chcę, nie mogę. Zrobię wszystko, byle nie.. Zamień się...!

Moja dusza chyba przechodzi kryzys...

Zakładając, że w ogóle mam jakąś duszę.

Coraz niepewniej się czuję  w tym w czym kiedyś czułam się najpewniej.

Ale w życiu niczego nie wolno być pewnym.

A co by było gdyby...

...Nie, lepiej niech nie będzie...

A czasami tęskni mi się jakoś za przeszłością. Nie całą. Wybraną. I nie taką daleką