Obieżyświat.

Weszłam na tego bloga tak od niechcenia i poczytalam go troche. Dopadlo mnie tyle wspomnien... Niezliczona liczba przemilych i czasem tych gorszych chwil zobrazowala sie w mojej glowie.. Jestem taka mała, dziecko jeszcze a wbrew pozorom tyle juz przezylam... I czego mnie to nauczylo?   ...

Zdjęcie z moim Lemurek, sylwestrowy pocałunek pod Pałacem Kultury.

Mimo gorszych chwil, tęsknoty, złego samopoczucia i przerażającej perspektywy 6tygodni podczas których z utęsknieniem będę Cię wyczekiwać, staram się trzymać jakoś. Trzymać fason.

Takie zdarzenia mnie zmnieniają.

Tłumią jakby.

A pomimo to gdzieś w duszy jestem szczęśliwa i żyje marzeniami... Marzeniami o Tobie, o nas...

Już 1/4 tego czasu rozłąki za nami...

Kocham Cię. Już zawsze. Mimo wszystko.

To takie szczęście w nieszczęściu to moje życie. Marna egzystencja.

Co dalej?

Dlaczego każdy stawia sobie postanowienia noworoczne? Bujda jakaś. No, ale ja też mam ich kilka.