Kocham to zdjęcie, uwielbiam, ubóstwiam! <3

Tyle mi po Tobie zostało. Stos zdjęć. Ale cóż.

Zakochałam się w tym Twoim Wrocławiu. Choć dziewięcio-godzinna podróż mnie wymęczyła- przekonałeś mnie do niego.

Najgorsze jest to, że wszystko wciąż mi o Tobie przypomina. Nie pozwala mi się skupić.

A jakieś kawałki, elementy serca wciąż tęsknią i pragną Cię...

Pocieszam się tylko myślą że na święta jest dwutygodniowa przerwa.

Będę Cię mieć całego tylko dla siebie.

A potem upcham Cię na strychu i nie wyjedziesz już ode mnie. Nie pozwolę!

I nie mam czasu znów na nic. Po bolesnym zetknięciu z rzeczywistością, znów tylko siedze nad książkami, a w wolnych chwilach śpię... Może to i lepiej. Nie mam czasu wtedy tak mocno tęsknić.

Tymaczem do książek. Jutro klasówka z historii.

Chciałabym się odciąć od tej rzeczywistośći. Na prawdę. Albo chociaż przyspieszyć czas. Chociaż zdać maturę w tym roku. Przeprowadzić się do Wrocławia. Albo chociaż zatrzymać czas w momencie gdy spotkam się już z Tobą. Nie proszę o zbyt wiele.. Spełnienie jednej z powyższych próśb. Dlaczego życie mi odmawia? chociaż jednoo!