heh... Od pewnego czasu targało mna uczucie... Ale juz nie targa... Rozpłyneło i pękło w sercu jak bańka mydlana... Jednakże mimo ciezkiego okresu staramy sie pamietac tylko te dobre chwile... Spacer po lesie... Wysłuchiwanie dzwonu kościelnego siedząc na ławce .... Słuchanie monologu człowieka trzeźwego... Tych chwil mimo złego zakończenia sie nie zapomina... Przypomina o nich ból... Strata... samotność... Mimo naszych postanowien tych chwil sie nie zapomni... Jednakże człowiek nie wie co przyniesie jutro... Najlepiej nie komplikowac zycia innym i samemu wymagac od siebie jak najwiecej a innych pozostawic w spokoju... Zeby wiecej ich nie ranic i samemu nie narażac się na zranienie... Bo czy to tak miło ranic się nawzajem... Swiat bedzie lepszy jak ludzie beda sie najpierw zastanawiac a potem działać a nie beda iśc za głosem serca... Można przez to unikac wielu złych rzeczy... Nie prosze o komenty.... Prosze tylko abyście wzieli sobie ta notke do serca i nie popełniali tych samych błedow co ja...