To co, Korbimy?

              To Co ? Korbimy ?? 

Mimo naszych różowych, pulchnych, wykrzywionych twarzyczek, na tej fotografi świat jest piękny.

Ptaki śpiewają, fiołki pachną, stokrotki grzeszą wdziękiem, kwitnie forsycja, razi zieleń trawy, drzewa wypuszczają małe pączki - które wkrótce dojrzeją, aby stać się dostojnie szumiącymi na wietrze liściami. Kiedy słońce praży, czuję energię płynącą z promieni, która szmat drogi przebyła, aby dotrzeć do mnie. Kiedy powiewa wietrzyk chłodny, czuję niemal bryzę. To wszystko tu i teraz.

Rokowania - miłe.

Jedna tęsknota pozostaje milczeniem. Reszta jest wszechogarniającym chilloutem.

Bo otwierasz oczy, budzisz się, jesteś na plaży, trzymasz kokosa w jednej ręce, w drugiej pachnące zawiniątko, przechodzą od czasu do czasu jacyś ludzie - w słomianych spódniczkach, idą boso po piaszczystej plaży, uśmiechają się do Ciebie przyjaźnie.  Niewiesz gdzie, skąd i dlaczego.

Już nie chcesz zbawiać świata.

Zjadasz sałate.

Jesteś bardzo spokojnym człowiekiem.

Prędki suchciel.