~ Cast your soul to the sea ~ 

czuję jak w srodku jestem rozbita na miliony kawałków.

nie potrafię pogodzić się z tym, że

kiedyś byleś w moim życiu, a teraz tak uparcie Cie nie ma...

nie mogę sie pogodzić z tym, że kiedy się smieje

i patrze czy i Ty się smiejesz, Ty jestes jakby nieobecny.

Zabiłam to co było, wiem i tak strasznie mi przykro.

to taki żal bez dramatyzmu.

podobno wiele jeszcze w żyoiu doświadczę,

i będę musiala to przeżyć i przeżyję...

ale to nie zmienia faktu,że brakuje mi Twojej obecności

w moim życiu.

...

chcę zachować nawet namiastkę tego co było.

mimo, że te ochłapy sprawiają mi tyle bólu.

nic nie wiem, nie wiem nawet co czuję.

zatracam się w sobie.

płaczę, a żal ściska mi gardło.

straciłam najważniejszego człowieka w moim zyciu

tylko dlatego, że chciałam kierować sie wartościami

bo nie chciałam skrzywdzić kogoś kto mnie i tak skrzywdził

chciałam być lojalna wobec ogoś kto mnie okłamał

jestem idiotką.

kiedyś ktoś mnie zapytał, czy dla właśnego szczęscia mamy prawo ranić inne,

niewinne osoby?

a ja sie pytam, dlaczego my mamy cierpieć?

dlczego mamy cierpieć i samemu pozbawiać sie szans na szczęście?

...dwa to więcej niż jeden.teraz to wiem,