przemyślenia

Ciągle przekonuję się, że następnym razem gdy zacznę uważać kogoś

za kogoś, kogo rzeczywiście kocham, za rodzeństwo, za przyjaciela,

będę musiała kilka razy to przegryść i dopiero przełknąć.

Teraz tylko się dławię i duszę. A kocham mimo to..

Coraz częściej czuję, że schodzę w cień.

Ktoś mnie zastępuje, że ktoś głupio gada, że chce wszystko naprawić(tylko gada), albo ktoś nie ma dla mnie czasu..

Nie ma czasu nawet napisać jednego smsa w ciągu dnia.. A na piwo z kumplami to ma czas.

Jeden głupi sms, a sprawiłby mi tyle radości..

Utwierdziłby w przekonananiu, że słowa ,,zależy mi na Tobie" są pokryte czynem.

Z jednej strony zdażyłam się przyzwyczaić, a z drugiej naprawdę mi przykro.

Że nie walczą o mnie ci, którzy kiedyś zapewniali mnie, że są warci tego samego.

Już od jakiegoś czasu polegam na zasadzie ,,licz tylko na siebie"

a później ktoś idiotycznie pyta co mi się dzieje i, że nie chce bym walczyła ze swoimi problemami sama...

Gentleman.

***

Pozdrawiam Szmerka i Aleksa. Dziękuję Wam.

Nie pytajcie.