# 14.

Zrozumieć szczęście, to jakby zrozumieć, że grunt, na którym stoisz,

nie może być szerszy od dwóch stóp, które go pokrywają.

Chwilami jestem już tym wszystkim zmęczona, wszystkie plany, cele, przesłania okropna mgła, więc zatrzymuje się na środku drogi i załamuje ręcę. Stwierdzam, że to wszystko nie ma już sensu. Mgła jednak nie jest wieczna, opada ukazujac mi nowe drogi do obranego celu, nagle wszystko staje się tak realne, proste, jasne, a mój cel staje się na wyciągniecie ręki. Nabieram sił, a coś mówi mi bym nigdy nie rezygnowała z tego co kocham i z tego co pragnę, bym realizowala swoje plany i spelniala marzenia, mówi, że czasami mogą pojawic się problemy, komplikacje, chwilowe wahanie, zmęczenie, tak jak pojawia się poranna mgła, jednak ona przemija i pojawia się słońce tak, jak pojawiają się nowe drogi, przybliżajace mnie do mojego celu. Czuje, że jeszcze nigdy nic nie było tak proste jak teraz. To niemożliwe, to... nierealne. a jednak... się spełnia a wszystko napawa mnie optymizmem i dziwnym spokojem, bo wiem, że to tylko kwestia czasu.

Dziś, uczysz mnie cierpliwości.