słodka Jadwigo andegaweńska

wstawiłam o 10:50 

pisanie idzie mi wyśmienicie, żeby nie powiedzieć zajebiscie, bo takich słów to ja moi drodzy nie uzywam, co to, to nie. 

teraz to się żem się się wkurzyła.

ooo... żesz Ty foksowa cholero!

bo ja się pytam jaki prawem zabierają mi mój balsam dla jakże delikatnej duszy, moją cotygdoniową ambrozję, która pozwala mi przetrwać kolejne 7 dni?! 

NA DWA TYGODNIE?! 

boże mój boże czemuś mnie opuscił...?

żeby to chociaż jakaś katastrofa, wybory, święta nawet zdzierżę...ale kurwa IDOL?!

ehh...świat nie był gotowy na moje przyjście...  

- za 5 minut wchodze na górę

- a co źle ci tu na dole? ciepło, przytulnie... 

- czy w twoim pokoju jest czysto? 
- jest to kwestia sporna, w niektórych kulturach źle widziene jest jednoznaczne określenie...
- inaczej, czy twoja szafa rzyga ubraniami?
- to zależy od punktu widzenia, wieku, rodzaju wykonywanej pracy, aktywności fizycznej, poziomu    wykształcenia, klimatu, warunków pogodowych... 
- jeżeli na podłodze leżą ubrania...
- tylko połowicznie. 

- NA GÓRĘ SPRZĄTAĆ!

Mamunia <3

bo generalnie to this is the end my only friend, the end... 

jakaś taka chęć zagłady, kresu, końca i ogólnego rozpiździelu się we mnie budzi...

eee... to dość nie na miejscu zwłaszcza że liibijskie wojsko strzela do cywilów, ale wiadomo o co chodzi.

zima,  zima,  zima,  zima, zima, zima, zima, kurwa zima.

czyż to nie najbeznadziejniejsze słowo na świecie? 

ależ tak. 

- no bo my się kochamy ogólnie...

- ale jak? naprawdę?  boże... niepoznaję Cię!

- i postanowiliśmy że zrobimy sobie kiedyś dziecko...

- oooo jak słooodko... booożeee....normalnie to nie Ty

- ...i sprzedamy je parze gejów! 

- a nie. to jednak Ty. 

wiecie co to word 2000?

ja już też. 

albowiem znalazłam takie oto cudo tego świata na tym oto urządzeniu. 

slodka jadwigo andegaweńska. 

o. i mi się przypomniało przez bajkę o psię i teraz bluźnię. 

a w ogóle to nie mam ANI JEDNEGO ZDJĘCIA Z WŁASNEJ OSIEMNASTKI 

a i nie pomyslałam życzenia. 

mialam pomyśleć, bo kurwa, to w końcu osiemnastkowe życzenie. 

nawet zapytałam jakie ma być, ale go nie pomyslałam

generalnie to myslalałam o tym jak radosny jest ogień i jak radosne jest dużo małych ogników

i o tym jak cudownie będzie je zgasić

były- nie ma.

ale ja nie o tym. 

w zasadzie to nie pomyślałam marzenia bo ja takowego nie mam.

mam plany.

mam fantazje.

ale nie marzenia.

bo właściwie niczego mi do szczęścia nie porzeba.

no chwilami przydałoby się więcej świeżości, więcej... no wiadomo różnych rzeczy więcej. 

ale generalnie jest ok. 

ale... 

"Przestałem marzyć, jak człowiek nie marzy, umiera."

i to jest smutne. 

dzień w którym straciłam głos, Pablo rozmawiał z ojcem pierwszy raz od 9 lat, londyńskie serduszko zaginęło w akcji, zasłaniamy rolety z obrzydzeniem, nie żalem, o godz. 2.02 rozpoczynamy, nieoficjalne, międzynarodowe czytanie prologu Dziennika Nimfomanki. 

aloha