Wera, D&G i nawet Martyna.

ROZMOWY KATEDRALNE PART II.b

W: Kurde, zaczynam się denerwować.

M: Zadzwoń do kogoś.

W: Dlaczego ja?

M: Bo ty masz numery.

W: A kto to powiedział?

M: PAPIEŻ!

W: Gdzie?!

M: Nie ma go tu wariatko.

W: Ufff...

M: Dzwoń!

W: Halo, biskup?

B: Tu Biskup (...nazwisko...)

W: Ups, nie to było moim zamiarem. Do widzenia.

W: OLA!

Ola: Co?

W: Co się dzieje?

O: Nic.

W: No widzę, że nic. Nikogo tu nie ma!

O: A co umarłaś i dzwonisz z nieba?

W: Miło, że myślisz, że mam szansę pójść do nieba aczkolwiek chodziło mi o pielgrzymkę.

O: A, tak. Odwołana.

W: CO?! O: Odwołali. Nikt ci nie powiedział? W: Nie. Do zobaczenia w szkole. Albo lepiej... Przyjdę do ciebie zaraz i...

O: Spokojnie, możesz przyjść.

W: Nie dzięki. Cześć.

W: Nie ma pielgrzymki.

M: No trudno.

W: TRUDNO? A MOJA POKUTA?

M: Jeju za jedną nieobecność na spotkaniu...

W: To mi zamknie drogę do życia wiecznego!

Plech: Masz rację Łapińska. Zwłaszcza jak jeszcze raz będziesz się wydzierać tak wcześnie pod katedrą. Borysopodobny: Właśnie. Tu się ludzie modlą! Co tam przebieranie po wuefie. Ale w modlitwie przeszkadzać?!

W: Przepraszam.

M: To my już pójdziemy...

W: Dobra, ale gdziekolwiek chcesz iść, chodźmy najpierw do kibla.

M: Dobra!