Wasze brudne buciory.

U mnie zdjęcie jest mięciutkie i milutkie. Takie stare lecz nieznane ;

świadomość

tego, jak każdy może wkraść się w moje życie,

może dowiedzieć się co preżywam,

może 'poznać' moją Duszę. Nie... Duszę nie, lecz moje myśli, obsesje, problemy.

To jest złe. Stałam się zbyt wylewna, zbyt ufna.

A ja lubię ten komfort  niewiedzy innych, lubię moją skorupkę, mój mur,

lubię wciągać pod tą osłonę osoby, które na to zasługują,

tylko i wyłącznie,

z którymi chcę podzielić się sobą, które chce mieć tuż przy moim ramieniu, bez żadnych granic, bez oporów.

Tak więc pora coś z tym zrobić

I jeszcze jedna pora: wziąść się w garść! uświadomić sobie, że nie jestem żadnym misiaczkiem, który może przespać sobie zimę. Jestem człowieczkiem i muszę ją przeżyć, nie tylko przeżyć, muszę żyć z nią. Chyba powinnam w końcu zrozumieć, że zima zawsze będzie w moim życiu... przychodziła i znikała. Zima...

i zaraz przyjdzie 3 pora: zadzwonić :) 

jeszcze jedno - cytat:

"Na pewno szczęściem nie jest miłość. (...) Wszystkim jest ona być może niezbędna jak powietrze - ale nigdy lub prawie nigdy nie jest szczęściem. Miłość - ta dziwne mieszanka namiętności i lęku, pokory i szaleństwa."

Roma Ligocka "Wszystko z miłości"

przypadł mi do gustu ;]

i tu pozdrawiam Karolinę ; )

A tutaj Sylwię ; )

w którą wierzę, tak jak i w jej przeznaczenie, w jej spełnienie.