Zakopane.

Więc... jakoś nie czuję chęci dodawania tu czegokolwiek. Znudziło mi się opisywanie co robiłam, gdzie i z kim byłam. Bez sensu. Jednak jakoś nie chcę usuwać mojego photobloga. Gdy patrzę na wcześniejsze wpisy, widzę jak bardzo się zmieniłam, jak zmieniło się moje otoczenie. Już prawie wakacje, a ja zamulam przy książce, goroącej herbatce z cytrynką i kocem. Beznadziejnie siedzieć i rozczulać się nad sobą. Gorsze dni są zawsze, gdy pogoda nie jest po naszej myśli. Każdego wieczora, gdy leżę w łóżku jest czas na podsumowanie dnia. Nie lubię tej chwili. Dlaczego? Bo nie lubię rozpamiętywać. Warto żyć chwilą, jak powiedziała mi kiedyś ważna dla mnie osoba. Mój ideał, jako człowiek nie żyję 1000000000000000000000000000000 km ode mnie, ale za ścianą. Nie zdawałam sobie sprawy, że jednak nie warto kierować się znajomymi. Jeszcze rok i każdy z nas nie będzie pamiętał, co i jak wydarzyło się przez te ostatnie pare miesięcy. Pozostaną jedynie wspomnienia, które i tak będziemy widzieć jak za mgłą. Warto było czekać.

Nie dodawałam tu nic przez prawie miesiąc i zaskoczona jestem, że od soboty statystyki skoczyły do góry. Naprawdę podziwiam wszystkich, którzy lubieli tu zaglądać. Jednak każdy ma swoje życie i nie warto tracić czasu na innych. Stabilizacja jest dobra. Bezpieczna jak dla mnie. Analizując to słowo jakoś wolę nie wgłębiać się bardziej. Czemu? Nie wiem. Taka kobieca intuicja? Chyba tak. 

Dopiero teraz dotarło do mnie, że nie dodałam tu nic z Zakopanego - wycieczki szkolnej. Dlatego też dzisiaj zawitało zdjęcie, na którym jestem ja oraz Justyna. Wiem, że mamy dziwne miny i (ja) nie wyszłam najlepiej, ale cóż... ma to coś w sobie. Nie udawane i szczere miny jak na tamtejszą pogodę. Brzydka pogoda i dziwne miny. Ale poza tym były przepiękne widoki i naprawdę polecam odwiedzić to miasto. Dzika natura to coś zdecydowanie dla mnie. Więc życzę miłego popołudnia, a raczej już wieczorku. Szalonych wakacji i wysokich średni. 

Możliwe, że zawitam tu jeszcze. Już niedługo, jak będzie się mi nudzić. Miłego!

ask.