Dzięku­je, że mnie kochasz..

'' Boi się, że ją stra­ci. Bo prze­cież połączył ich przy­padek. Do dziś nie może uwie­rzyć, że w je­go zakręco­nym świecie po­jawiła się ona. Od­na­leźli ra­zem własną kon­ste­lac­je gwiazd, po której co dzień kroczą. I mi­mo zaufa­nia, ja­kim siebie nawza­jem darzą, on jest uwięziony w objęciach lęku. 

Sa­ma myśl o tym, że mógłby się ra­no obudzić, a jej by przy nim nie było... 
Świado­mość bra­ku jej śmie­chu, gdy po raz ko­lej­ny on nieudol­nie próbu­je zro­bić jej śniada­nie. 
To ciepło w jej oczach gdy pat­rzy tyl­ko na niego. 
Jej za­pach, który op­la­ta je­go zmysły. 
Ona.. w każdym drob­nym szczególe. Z wadą i za­letą. 
..ta myśl niczym po­zytyw­ka we śnie, gra tą samą me­lodię. Poczym mil­knie. Bo ona znów obudziła go po­całun­kiem. "Kocham Cię"- szep­cze czu­le i za­tapia się w je­go objęciach. ''

z Tym Kochanym na maka ;* 

więcej takich dni i rozmów mega nastrój się załączył ej ! ;)

uwielbiam tak spędzać czas serio ;)

i powspominać  najlepsze chwile z naszego związku ;*

motyle come back ha ! ;*

Dziękuję że jestes wyrozumiały i akceptujesz moją pasje ;)

mega to doceniam na prawde ...i możesz mi ufać nie zrobię nic co mogłoby Cie zranić albo zrobić przykrość ;*

za bardzo Cie Kocham <3 i lubie gilgać się prawie DOPOSIKANIA w POlskiej Chacie :D haha...xd

Wakacje są nasze ;) i będzie mega nie zaleznie od tego gdzie je spedzimy ^^

i zdasz wszystko z palcem w dupie wierze w Ciebie Gremlinie ;* !!!

No Stress Ci mówi Twoja kobieta :D a jak ja mówie to tak jest ! xd

Kocha­nie! znam cię już na pa­mięć, wiem kiedy się de­ner­wu­jesz, kiedy jes­teś smut­ny, kiedy coś cię mar­twi, wiem w ja­ki sposób się od­stre­sowu­jesz, wiem kiedy się fochu­jesz. Uwiel­biam jak wa­riujesz, jak się na mnie pat­rzysz, jak mówisz: co dziś ogląda­my?, jak trzy­masz mnie za rękę na hor­ro­rach, kiedy ro­bisz mi gorącą kąpiel, kiedy mówisz, do mnie piękna, jak pow­tarzasz mi do ucha że mnie kochasz, Dzięku­je, że ocierasz mi łzy jak płacze, dzięku­je że mnie us­po­kajasz jak mam zły hu­mor, zaw­sze obok, zaw­sze ty, na zaw­sze już.

Dzięku­je, że mnie nie kochasz...
... "gdyż"
... "po­mimo że"
... "ze względu na"
... że kochasz mnie po pros­tu "ot tak". 

<3 Usiadła na pa­rape­cie. Anioł Stróż zajął miej­sce nap­rze­ciw niej. Ona wpat­ry­wała się w mrok, tak jak­by umiała w ciem­nościach roz­pozna­wać od­po­wie­dzi, które uk­ry­te są w głębo­kich zaułkach uli­cy. On spoglądał na nią. Śledził drga­nie każde­go jej mięśnia twarzy, od­czy­tywał każdy jej ruch, in­ter­pre­tował każde spoj­rze­nie. Ona już daw­no przes­tała mod­lić się do swe­go Stróża. Nie widziała sen­su wyk­le­pywa­nia codzien­nie tej sa­mej for­mułki, którą daw­no, daw­no te­mu nau­czyła ją bab­cia. Dziś nie ma już bab­ci. Odeszła. Sądziła, że Anioł Stróż także ją opuścił, sko­ro przes­tała się do niego mod­lić. Tyl­ko ciem­ność w jej mniema­niu była stała. Niez­mien­na. W niej znaj­do­wała spokój i swój azyl. Anioł Stróż nie potępiał jej de­cyz­ji. Prze­cież ona ciągle w niego wie­rzyła. Wie­rzyła w je­go is­tnienie. To mu wys­tar­czało, by mógł nad nią czu­wać. <3