1721.

Dlaczego zawsze coś się psuje i zawsze coś jest nie tak? Dlaczego nigdy nie może być choć w połowie tak jak chce i jak sobie zaplanuje? Boże święty... zaczynam naprawdę myśleć, że jestem jakaś przeklęta. Było już tak dobrze, tak się wszystko pięknie formowało, toksyczni ludzie się ode mnie odizolowali - zaczynałam w końcu czuć spokój duszy, ale nie... za długo było dobrze! 

Jestem zła. Jestem tak potwornie zła, że chce mi się płakać. Nie wiem jak to wszystko teraz ogarnę, mam jedną wielką pustkę w głowie. Dlaczego dorosłe życie musi być takie trudne, pełne ciągłych wyborów i wyrzeczeń? 

Tak się cieszyłam, tak zachwalałam plany na ten rok. Ale to szczęście przyćmiło mi umysł, zapomniałam jak wszystko zawsze u mnie się psuje, zawsze kiedy zacznę się cieszyć, że jest dobrze. 

Życzcie mi powodzenia, przyda się go bardzo dużo, bo tylko to może mi teraz pomóc.