ee?

Chyba dziś mam urodziny. Chyba bez chyba.

Urodziny.. to taki dzień refleksji prawda? Dużo się w moim zyciu zmieniło.

Na lepsze, na gorsze.. Trudno określić. Poznałam wielu wartościowych ludzi,

rozwinełam skrzydła w Niemczech i przeżyłam wielką wakacyjną miłość, która

od zawsze była moim marzeniem. Najważniejszą i najpiękniejszą zmianą dla

mnie jest moment przejścia na nauki Buddy. Jaaa..Cieszę się, że w pewnym

momencie na ścieżce mojego życia pojawił sie Birbal. Cieszę się, że

udowodnił mi jak wiele mogę zmienić nie zmieniając świata, a zmieniając

siebie.  godzinne medytacje z nim zmieniły mnie na zawsze. Nie jestem jakims

lepszym człowiekiem, nie. Ale jestem człowiekiem, który pogodził się ze

sobą. Zrozumiałam, że nic w moim życiu nie zdarza się przez przypadek, że

wszystko ma jakieś znaczenie.
Zaakceptowałam, że są sprawy nad którymi nie mam wpływu, że nie mogę

kontrolować świata zewnętrznego, wpływać na ludzi, na ich decyzje i plany.

Wiecie, że zawsze lubiłam mieć nad wszystkim kontrolę? Wiecznie wypominałam

sobie błędy młodości. Czułam sie winna, temu że moja mama przeze mnie miała

tak skopane życie. Gniłam..Ja w sumie zawsze gniłam.Grałam. Wymysliłam sobie

postać Wiktorii S i tak się w nią wcieliłam, że patrząc w lustro widziałam

tylko dwa, puste oczodoły.Oczodoły w których kiedyś tętniło życie.Za dnia

byłam osobą śmiejącą się z wszystkiego, a nocami zaciskałam pięści z

bezradności, płacząc w poduszkę."Dlaczego ja?" było pytaniem powracającym

niczym zmora. Dziś, nie zamęczam się już nim. bo w końcu, dlaczego niby nie

ja? Możliwe, że tak właśnie ma być. Możliwe, że nikt inny nie odnalazłby sie

w takim gównie jakim jest moje życie.. Wiem, czytelniku, wiem. Pewnie teraz

sądzisz, że przesadzam. Bo jakie ona może mieć problemy nie? Matka ja

wkurza. Jena, wielki mi problem. Pomyślałeś tak? to teraz zastanów się. Ile

o mnie wiesz? Wiesz tyle, ile Ci napisze.Wiesz tyle, na ile Ci pozwolę.Mogę

napisać, że kocham kaktusy i ubóstwiam sok pomidorowy. Uwierzysz w to. A

może to wszystko ściema? Może to wszytsko fikcja, a ja cały czas pisze

scenariusz niejakiej 'emotion' ? Może to postać wymyślona? Kręcisz

głową,może się po niej drapiesz. Myslisz: " faktycznie!" i współczujesz

sobie głupoty, że lubiłes tu wpadać, czytać jakieś bajki. A może jednak nie?

Ogarniają Cie wątpliwości. Bo przecież ona tak zyciowo pisze. Przecież ona

wylewa tu tak silne emocje, że az nie możliwe jest, żeby była to ściema.

Myślisz. Zastanawiasz się. Analizujesz. Powiem Ci coś w sekrecie. Ale

zamknij drzwi, co? To musi zostać między nami. Tylko ja, ty. To będzie nasza

tajemnica. Tajemnice ponoć łączą ludzi, prawda? A więc wytęż słuch, bo będę

szeptać. Emotion żyje. Żyje we mnie, zyje w was. Ale nie jest mną. Ja nie

jestem emotion. Jej sytuacje, i wszystko o czym tu piszę zdarzają sie mi.

Nie znajdziecie tu ani kropli ściemy. Ale to co myslicie o emotion, to tylko

70 % tego co ja piszę, reszta to wasza wyobrażnia.

Wiesz..Dostałam dziś mnóstwo zyczeń, mnóstwo wyrazów ciepła od ludzi mi

bliskich. Kazdy z moich bliskich przyjaciół mile mnie zaskoczył..Naprawdę,

jestem tak szczęśliwa, że siedzę i płaczę sobie ze szczęścia. Płaczę ze

szczęścia.. Już zapomniałam jak to jest płakać z powodu radości.Przyjaciele.

Kocham was ! to niesamowite jaką siłę od was otrzymuję. ;*
W każde urodziny czekam na ten jeden, jedyny telefon. Jak byłam młodsza

siedziałam w kuchi i patrzałam tak długo dopóki mama nie sparzyła mi herbaty

i nie powiedziała: "może za rok.." Dzis też tam siedziałam. CZekałam wiesz? 

czekam aż Twoja postać pojawi się na horyzoncie. Czemu akurat kuchnia? Bo

pamiętam moje ostatnie wspólne urodziny.Siedziałam w kuchni, czekając aż

wrócisz z pracy.I nagle Cie zobaczyłam. Wyszedłeś z auta trzymając

ogrooooomnego misia. Kupiłeś mi Kubuuusia Puchatka. Był większy niż ja! To

chyba jedyna rzecz jaką od Ciebie w życiu otrzymałam..Nie czuję żalu,

nienawiści. Szczerze? Wybaczyłam ci. Wybaczyłam, że mnie zostawiłeś, że parę

lat temu jak Cie odnalazłam - kazałeś mi spadać, bo wg Ciebie nie byłam

niczego warta. Tato.. Tato- jak to obco dla mnie brzmi. Tato, dziś jestem

silniejsza niż wtedy mając 12 lat. Tato.. Myliłeś sie. Mam swoją wartość. I

wcale nie jestem chwastem na drodze szczęścia innych.To Ty popełniłeś błąd,

wiesz? Zobacz. Dziś Twoja córka ma siedemnaście lat. Przestaję być

dziewczynką, staje się kobietą. Nie żalujesz? Nie patrzałeś jak dorastam.

Jak po raz pierwszy się zakochuję, i jak po raz pierwszy przeżywam

zawody.Nie widziałeś jak krzyczę na karuzeli. Nie brałeś mnie na kolana. Nie

przebierałeś się za św.Mikołaja.. Nie zawoziłeś mnie na obozy i mecze.

Wiesz.. Współczuje Ci. Tak, tak. Właśnie Tobie. Bo to Ty na tym straciłeś.
I dopiero teraz to zrozumiałam. Jest mi lżej, wiesz? Bo to nie była moja

wina tato, że nie umiałeś mnie pokochać. Przyszedł ten moment, właśnie teraz

- wybaczam sobie, a Ciebie puszczam wolno. Ocieram łzę i opuszczam kuchnię.

Wyrzekłeś się mnie, ale ja nigdy nie wyrzeknę się Ciebie. Tato. Możesz na

mnie liczyć..
CZemu zawsze w moje urodziny przypominam sobie akurat Ciebie ?
Nie ważne.

jestem wdzięczna, że los postawił mi na mojej drodze kogos takiego jak Ty ;* Nawet nie wiesz jak mnie to cieszy, mimo, że to egoistyczne. Jestem tez przerazona. a ja rzadko kiedy się czegoś boję.. boję się samej siebie. Ufam ci tak bardzo, że powierzam Ci największą tajemnicę swojego życia. Rozumiesz to? Największą. Jeżeli to by sie wydało będę zmuszona się spakowac i wyjechac . "ZAUFANIE to świadomość,że ktos może Cie skrzywdzić jednym słowem i stuprocentowa pewność,że tego nie zrobi"
Ty wiesz, że to do ciebie. Kocham Cię przyjaciółko..

Przypomniał mi się nasz dialog z dziś :

-Kupiłem Ci bukiet z czupaczupsów. Było ich 57. -Piotr
-Było ? -ja
-Tak ! Te łakomczuchy obok mnie porzarły parę jak poszedłem zrobić pisiu.-piotr
-Wiesz chmurko..-przerywa mu Mateusz-kiedyś dorwe tego chuja co tak wkręca te czupaczusy w ten pierdolony papierek!

napisał! Napisał ! Napisał! <radocha>  : " Wiesz, ze jeszcze rok i

nasz zwiazek stanie sie legalny ? Minelo tak duzo czasu. nie wiem czy twoje

wlosy nadal sa dziko czerwone, czy twoje oczy nadal usmiechaja sie

radosnie.Czy twoje nadgarstki pachna nadal truskawkowym mydlem.

Przypomnialem sobie twoja prosbe.Pamietasz? prosilas bym obiecal ci jedno.ze

nawet jesli zapomne o twoich urodzinach, nawet jesli zapomne twoje imie-bede

pamietal smak twoich pocalunkow.  Pamietam. Pamietam kazda sekunde ktora

spedzalismy razem.Wiesz Mica. Ja obchodze urodziny dwa razy w roku. raz , 4

grudnia, drugi raz to 5 lipca. w sumie to moje zycie zaczelo sie wlasnie w

lipcu. Dzieki tobie. to takie banalne. nie dlugo bede mial 24 lata.

Powinienem zachowywac sie dorosle, ale nie jestem w stanie wygrac z ta

tesknota. wszyscy tutaj w franci klepia mnie po plecach, mowia ze mam wkoncu

isc do przodu. Ale oni nie wiedza. Nie wiedza co do ciebie czulem, ze teraz

tak bardzo mi cie brakuje. Mica nawet nie wiesz ile dla mnie znaczy kazdy twoj e-mail. czasem siedze ucze sie go na pamiec i wyobrazam sobie jak go pisalas. smialas sie do monitora? musze konczyc. Za jakies 3 minuty mam zajecia.wiesz ja zyje stale zludzeniami ze tu wrocisz. Wszystkiego najlepszego Mica.zycze ci dobrej pamieci zebys mogla wspominac wszystkie nasze nieprzespane noce.Nie zycze spelnienia marzen wiem przecierz ze ich nie masz...
kocham cie.
przepraszam za bledy. ale Tomek sam juz nie jest pewien pisowni nie ktorych wyrazow. "

Wiecie.. kocham go. Tak cholernie mocno. I na nic mi jest udawnie, że tak nie jest. Wystarczył głupi email , a ja pomimo pieprzonego bólu zerwałam sie na nogi i odtańczyłam na srodku pokoju nasz taniec. Kocha mnie.. Tęskni.. Ah..

Koniec pewnego etapu  to czas wielkich podsumowań. A Ty, byłeś czymś najpiękniejszym, co mi się w nim przytrafiło..