"Drogi Adiku!
To już dwudziesty email do Ciebie w ciągu ostatnich sześciu dni. Jest mi tak jakoś lżej gdy mogę Ci napisać co u mnie.
Pamiętasz jak w poprzednim emailu pisałam że jestem szczęśliwa jak nigdy nie byłam? Pamiętasz? To zapomnij. Adiku, tak źle mi bez Ciebie. Adiku, coraz częściej myśle, że opcja którą wybrałeś była by dobra dla mnie.
Wiesz.. Dziś było mi tak bardzo smutno. W Kościerzynie powstaje coś na kształt parlamentu młodzieży. Zostałam tak jakby do niego wybrana. Adiku, nikt nie cieszył się z tego ze mną wiesz? Nikt. To prawda, że gdy człowiek jest nieszczęsliwy - dużo osób się z tego cieszy, ale kiedy jest szczęśliwy - każdy tylko z zawiści i z egoizmu chce to szczęscie zepsuć. Adiku.. Jest tak strasznie źle. Nie mogę wytrzymać w domu. Moje życie to piekło wiesz? Wiesz. Bo jako jedynemu mówie Ci ostatnio wszystko. Adiku, najbardziej niszczą mnie ludzie, którzy powinni być moja podporą. Wiesz.. Zauważyłam, że jesień zawsze boli najbardziej. Człowiek ma ochotę zagrzebać się w łózku, a najlepiej to zgnić jak jeden z tych spadających liści.najgorsze są te noce kiedy leżysz bezwładnie na łóżku, sam, paląc papierosa, popijając zimną kawe i płaczesz z miłości, tęsknoty, bólu, w Twoim umyśle jest tysiące niezrozumiałych, zagmatwanych myśli, a w sercu toczy się wojna wszechczasów i to Ty przegrywasz.
Dochodzę do wniosku, że mogę walczyć z całym światem o te miłość, o TE jedną osobę. Z całym światem, ale nie moge walczyć z tym, że to uczucie jednostronne. Czuje się oszukana. Najpierw wpychano mi do serca te wszystkie miłe słowe, o tym, jak to zawsze się będzie obok, jak to jestem dla kogoś wszystkim, jaka ta miłość jest wielka, a jaka piękna - tylko po to by w najmniej oczekiwanym momencie skopać mnie tak bardzo, że te wszystkie zapewnienia zostały zwymiotowane przeze mnie za pomocą łez. Kurwa, temu jednemu człowiekowi oddałabym wszystko, wiesz? Wiesz. Bo zawsze Ci o tym mówie. Wszystko, bez reszty. Ale nie wolno się narzucać prawda? Jeżeli ludzie nie chcą naszych myśli, naszych uczuć, naszych serc, to powinnismy po prostu iść dalej? Tak jak ty do pewnych spraw muszę dorosnąć choć sytuacja próbuje mnie przerosnąć. Naprawdę jest źle. Tu nikt nie chce mnie słuchać.. Od miesięcy rozmawiam tylko z Tobą. Wiesz, ponownie powoli zastępuje kwestię "być albo nie być" pytaniem "po co być?" Nie z dobrych chęci rodzi się poezja Adik, nie. Ona rodzi się z nadmiaru siły, której ja nie mam.
Wczoraj próbowałam popełnić samobójstwo. Wiem, głupia jestem. Ale kiedy cierpienie przewyższa zdolność do wytrzymania jego - tak właśnie się dzieje. Wiesz co to znaczy patrzeć jak wszystko co kiedykolwiek miało dla Ciebie znaczenie - znika? nie wiem co się ze mną dzieje. Dziś, siedząc w szkole, śmiejąc sie z tego co powiedziała koleżanka zastanawiałam się jaką mine by miała na moim pogrzebie. Rozumiesz to? To straszne, ale zdałam sobie sprawe, że moja śmierć nie zrobiłaby na nikim żadnego wrażenia ! Nawet moja matka była by zadowolona, przeciez stale powtarza mi jak to beznadziejna jestem..Potrzebuję Twojego spokojnego uśmiechu; potwierdzenia, że nie jestem złym człowiekiem, tylko przestraszonym i zagubionym. Bo przecież taka jestem? Adik, nawet moja najbliższa osoba ostatnio traktuje mnie jak gówno. Wytyka mi błedy, mówi jedynie o wadach, dobija mnie. A przecież ja to nie tylko zlot złych cech, to nie tylko chodząca wredota.
Dzowniłam dzis do Ciebie. Ale znów złapałam jedynie Twój głos na sekretarce " No heeej, jestem bardzo zajęty nicnierobieniem bądź zjadaniem bananów. Zadzwoń później" . Zadzwonie. Przecież wiesz.. Zawsze dzwonie. Zazwyczaj dzwonie po trzy razy, a potem wycieram telefon od łez.
Muszę już iść, mama mnie woła. Do jutra kochanie..

PS.To już pół roku jak nie żyjesz. . Piszę, bo obiecałam, ze Cie nie zostawię..Nigdy
Wika "