...

Nie mam ochoty dziś pisać o tym jak mi źle...
więc postanowiłam się odhamić i wstawiam coś co mi zapadło głębolko w pamięć na dzisiejszej lekcji języka polskiego...

"Zbrodnia to niesłychana,

Pani zabija pana;

Zabiwszy grzebie w gaju,

Na łączce przy ruczaju,

Grób liliją zasiewa,

Zasiewając tak śpiewa:

"Rośnij kwiecie wysoko,

Jak pan leży głęboko;

Jak pan leży głęboko,

Tak ty rośnij wysoko."

Potem cała skrwawiona,

Męża zbójczyni żona,

Bieży przez łąki, przez knieje,

I górą, i dołem, i górą;

Zmrok pada, wietrzyk wieje;

Ciemno, wietrzno, ponuro.

Wrona gdzieniegdzie kracze

I puchają puchacze.

Bieży w dół do strumyka,

Gdzie stary rośnie buk,

Do chatki pustelnika,

Stuk stuk, stuk stuk.

"Kto tam?" - spadła zapora,

Wychodzi starzec, świeci;

Pani na kształt upiora

Z krzykiem do chatki leci.

"Ha! ha!" zsiniałe usta,

Oczy przewraca w słup,

Drżąca, zbladła jak chusta;

"Ha! mąż, ha! trup!"

(.

..)"