Bitch please.

Jak to jest, że na codzień, robiąc najzwyklejsze rzeczy, nie zastanawiasz się nad nimi w ogóle.

Odruchy, jesteś jak maszynka. Zrobiłeś coś, za chwilę dopiero dociera do Ciebie, że robiłeś coś, w ogóle się nad tym nie zastanawiając. Człowiek przyzwyczaja się do niektórych rzeczy na tyle, że najzwyczajniej w świecie nie zwraca na nie uwagi. 

Schody zaczynają się wtedy, gdy musisz zrobić rzecz pozornie prostą, którą teoretycznie robiłeś tysiąc razy, a gdy zależy Ci, żeby zrobić ją naprawdę dobrze, bo po prostu ci na tym zależy. 

Tysiące razy wracając do domu niczego nie stłukłeś, nie przewróciłeś, po prostu zwyczajnie otworzyłeś drzwi, wszedłeś, oczywiście nie myśląc o tym, nie skupiając się, by zrobić to dobrze, bo to tak naturalne, że nie ma się nad czym zastanawiać. 

A kiedy wracasz w środku nocy, wiedząc, że nieźle nagrabiłeś, i budząc rodziców napewno sobie nie pomożesz, a wręcz przeciwnie, to wszystko idzie nietak, jak trzeba. Zamykając szafę puścisz drzwi za szybko, w wyniku czego powstaje huk, zdający się móc swoimi decybelami obudzić zmarłą prababcię na parafialnym cmentarzu. Wchodząc po schodach na piętro kopiesz stojącą na półpiętrze donicę w kwiatem, fundując sobie i innym kolejną dawkę niepożądanego hałasu, przy okazji klnąc pod nosem na swój ukochany mały palec, który służy tylko do tego, żeby uderzać we wszystko, co znajdzie się na jego drodze. Nie wspomnę już o kwiecie, który o mało się nie wywrócił. 

Jakby tego wszystkiego było mało, akurat, kiedy jesteś już u bram swojego pokoju, nie wiedzieć czemu wypada Ci z ręki telefon, którym oświetlałeś sobie drogę, generując oczywiście tyle hałasu, ze wreszcie matka budzi się.

Dalszy ciąg historii sobie podaruję. 

KOlejnym razem, gdy ćwiczysz nowy trik, załóżmy przy użyciu piłki "do nogi", który wychodzi Ci bez żadnego problemu gdy nikt nie patrzy, za Chiny Ludowe nie chce wyjść, gdy chcesz go komuś pokazać.

Oczywiście nie chodzi ani o powroty do domu po imprezie, ani o żonglowanie piłką. 

Kiedy na czymś Ci zależy, naprawdę zależy, włącza się ta przeklęta blokada, tysiące czynników skutecznie utrudniających wszystko, i to, co jest najgorsze - strach.