31.10

Dzień zaczęłam od płaczu i ataku histerii. Wystarczyło, że spojrzałam

w lustro. Wyglądałam grubo. Bo jestem gruba. Mimo fatalnego

humoru do szkoły musiałam iść. A moje zimne i smutne serce

rozgrzał pewien człowiek, który się do mnie uśmiechnął. 

Samo spojrzenie i jakaś radość w jego oczach... Poczułam się dobrze. Było mi miło.

Wiem, to głupie -.- Ale na mnie rzadko ktoś patrzy, już nie mówiąc o uśmiechach...

Mama zauważyła, że nie biorę kanapek do szkoły. Powiedziałam jej,

że nie jem w szkole od jakiegoś czasu, a ona spytała, co robiłam z

tamtymi kanapkami, które mi dawała. Wyrzucałam, nie trudno się

domyśleć. Była zła, że tak mało jem i stwierdziła, że to przez to

tak mi wylatują włosy (bo od jakiegoś czasu mam z tym problem,

straciłam połowę swych niegdyś gęstych włosów). Poczułam się...

dziwnie. Bo jak naprawdę chciałabym jeść normalnie, i żyć

normalnie, ale z drugiej strony chciałabym wyglądać normalnie,

bo póki co wyglądam jak świnka. Brat wrobił mnie w chodzenie

po domach z okazji Halloween i nie mam serca mu odmówić.

Halloween= cukierki. Nie mogę, nie mogę o tym nawet myśleć!

Zaraz mam korepetycje z matematyki. Chcę spać!!!

tune