nieścisłość.

Gdyby mnie zapytali,

Kim jesteś dla mnie,

Z pewnością byłyby tylko-

Uśmiech i odpowiedź.

Potem zmiana tematu.

Idąc ulicami,

Nie było by ciebie.

Zmieszałaby się twarz twoja

I innych "ona", "on".

Gdy będę z nim i z nim i z nią

Ty będziesz tylko czwarty.

W rozmowie będziesz raptem

Jedną drugą, uzupełnieniem.

A wyjątkowy? Tylko w monologu. 

Będąc z tobą na spacerze,

Robię zdjęcia

I każę ci trzymać aparat.

Moje skupienie

Koncentruje się wyłącznie na obiekcie,

A nie na tym, że ty teraz patrzysz gdzieś

W dalekie polany i myślisz o uczuciu

Jakimś tam do mnie. Czy to nie śmieszne?
Bo dla mnie tak. 

Zapytasz mnie, czy to miłość:

Nie, nie kocham cię.

Zaytasz mnie, czy to przyjaźń:

Nie jesteś przyjacielem.

Zapytasz mnie: Jak? Dlaczego?

Jakim cudem? Zjawiskiem? Tłumacz.

A ja tylko "nie, nie, nie, nie"

W kółko.

Być może

Śpi gdzieś we mnie

Zaćpany narkoman,

Że niby jakieś uczucie.

Być może

Tyka zegar,

A kukułka gotuje się do wyskoku. 

Być może

Amor już szykuje strzałę.

Jedno wiem na pewno:

Śpią, gotują się, szykują.

Planują, planują, planują.

Efektów brak.

(Jesteś teraz z nim.

I spacerujecie ulicami miasta.

Zwykłe dwie osoby.

Zwykły czas.

A ze mną coś jest nie tak,

Nie tak, ja przecież widzę-

Coś jakby szybsze kołatanie serca,
Coś jak mróz, jak wiatr, jak uskok.

Nie pasuje mi to do mojej układanki o tobie.

Nie zwija się w całość, nie rymuje tak, jak chcę.

Ja się boję. Ja czuję głęboko.

Czyżby narkoman

Miał właśnie zły sen,

A w nim ty już nie trzymasz

Mojego aparatu?)