kldsnodsfhofw

To co się dzieje teraz w mojej głowe jest z pewnością nie do ogarniecia..
Po pierwsze, jest mi przykro że tak długo chowasz uraze. Nie wiem czemu ale ja nie potrafie być na Ciebie długo zła. W sumie to chyba od razu mi przechodzi, ale dobra. Spróbuje o tym nie myślec. Mam nadzieje ze w końcu pogadamy trochę o tym wszystkim.
Po drugie, jestem wykończona. Świeta to ni ejest łatwy interes. W sumie hmm.. jednak jestem zbyt zmecozna żeby cokolwiek o tym pisać.
Po trzecie, źle się czuje Co gorsza nie fizycznie tylko psychicznie... ale co komu do tego.
Po czwarte, pewna sprawa nadal mi ciąży. Oj i to za mocno. Spróbuje jutro pogadac z rodzicami. Z jednej strony strasznie się boje, ale z drugiej nie moge popadać w paranoje. Ostatanie sprawy w miare się rozwiązały, więc dziś już wiem, że nie ma co się martwić na zapas. Może tak naprawdę nie jest to taka zła decyzja? Eh.. dużo trudniej jest przekonać kogos do swojej decyzji, niż samemu zadecydować. Teoretycznie nie powinno się nikogo przkeonywac, tylko zrobić co się czuje, ale jak to mówi Mgada: czasem lepiej posłuchać starszych i madrzejszych...

Tyle na dzis, pora się troszkę wyspać przed jutrem. Dobranoc :*