"Kochała Go, a On po prostu ją zostawił. Samą bezradną. Myślała co mu powiedzieć, gdy Go zobaczy. Przeprosić, podziękować czy po prostu płakać... Wiedziała, że nigdy jej nie kochał. Chciałaby żeby było inaczej. Lecz co mogła zrobić? Nic. Marzyła by się obudzić i żeby było tak jak kiedyś. Kiedy byli razem. Beztrosko darzyli się uczuciem. Pokochała Go jak nikogo innego. Lecz On nie odwzajemnił uczucia. Kochał ją. Ale nie tak jak Ona. Nie do końca życia..."

"Jej serce, dusza i umysł wciąż należały do niego."

"(...)Możesz to nazwać, jak chcesz. Nazwa jest w tym wypadku obojętna. Żadna metafora nie zagra. Nie chcę już więcej kochać, cierpieć, czekać ani wierzyć w rzeczy, których nie potwierdza życie."

"W głębi duszy wiedziała, że taki stan jest normalny i wcale nie uważała, że traci rozum. Wiedziała, że pewnego dnia będzie znowu szczęśliwa, a to, co teraz czuje stanie się jedynie odległym wspomnieniem. Tylko tak trudno było uporać się ze wszystkim.."

"Owszem miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić. Nigdy nie były dokładnie takie jak tamta chwila, a z biegiem czasu nieubłaganie bladły."

"Były dni kiedy czuła się szczęśliwa, przekonana, że wszystko się jakoś ułoży, ale to uczucie równie szybko pojawiało się jak znikało, pozostawiając jedynie smutek."

"Marzę o cofnięciu czasu. Chciałabym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku."

"Rozchodzą się. Koniec. Kropka. Może spróbują mądrze żyć, może nie, diabli ich wiedzą. Ale w tym miejscu trzeba już kończyć, dosyć tej zabawy. Więc rozchodzą się. Pogoń za szczęściem się kończy. Zawsze bezcelowa, ale dla której warto poświęcić życie."

"Nadszedł czas, by otworzyć okna i przewietrzyć dom, uwolnić do od duchów zimy i ciemnych dni, wstawać razem z ptakami i chodzić na spacery, patrzeć ludziom w oczy, uśmiechać się i pozdrawiać ich, zamiast chować się pod warstwami ubrań ze wzrokiem wbitym w ziemie. Już czas, by przestać chować się w ciemności, podnieść głowę i zmierzyć się z prawdą."

"To wszystko jest do chrzanu. Kiedy ktoś Cię opuści, poza tym, że za nim tęsknisz, poza tym, że rozpada się ten cały mały świat, który razem stworzyliście, i że wszystko co widzisz albo robisz, przypomina Ci o tej osobie, najgorsza jest myśl, że była to próba jakości i teraz wszystkie części, z których się składasz, noszą stempel ODRZUT przystawiony przez kogoś, kogo kochasz. Czy to dziwne, że masz pewność siebie zleżałej kanapki z dworcowego bufetu?"

"Ludzie mówią, że czas zrobić krok do przodu, kiedy coś się
skończyło, a może nigdy tego nie było. Czasami wydaje mi się, że
jedną nogą jestem po drugiej stronie. Tam gdzie nie ma żalu,
wyrzutów sumienia, tęsknoty, zazdrości i wspomnień. Wtedy
kiedy ktoś, kto mógłby być ważny sprawia, że promienieje
moja twarz uśmiechem.. boję się. Boję się zaufania a jednocześnie
zaufania potrzebuje w moim życiu, boję się miłości a jednocześnie
potrafie uwierzyć, że jest jednak możliwa. Nie chcę, aby ktoś
zajął Twoje miejsce w moim sercu, nie chcę zapomnieć tego co
zdarzyło się nam. A jednak są chwile, kiedy nie chciałabym wiedzieć
i nie chciałbym pamiętać. I kiedy słyszę o Twojej narzeczonej
coś moje serce ściska, pojawiają się łzy w oczach, ale to samo
serce pragnie Twojego szczęścia. Idź i żyj, bo niczego
innego nie pragnę tak bardzo, jak Twojego szczęścia. Boję się
szczęścia dla siebie bez Ciebie. Uśmiecham się uśmiechem,
który nie pojawia się na mojej twarzy dzięki Tobie i nie chcę
mysleć, że zdradzam nas tymi chwilami. A w mojej duszy
nadal tlą się słowa 'wrócę'. I nie pozwalają uwierzyć, że
to ja mogę być szczęśliwa bez Ciebie, tak jak Ty jesteś
szczęśliwy beze mnie. "