M, D, C, P, S.

Kolejne zdjęcie z niedzielnego meczu z Fiorentiną. A powyżej:

Morata leżący na Dybali, a za nimi nogi Cuadrado, Pogby i Sandro.

Dzisiaj pobudka o 6, ogarnianie się i inne rzeczy, które codziennie

się robi po wstaniu, na 7:39 na autobus, w Elblągu na tramwaj

poczekałam i jakoś o 8:35 na uczelnie dotarłam. Jeszcze zajęcia

się nie zaczęły, więc dobrze. A na uczelni w sumie okej i szybko

zleciały zajęcia. Na dzień dobry wykład z Gramatyki Opisowej, czyli

trochę przysypiania, trochę pisania. Dobrze, że wykład jest co te

2 tygodnie, bo jakbyśmy mieli to tydzien w tydzień, to bysmy chyba

wszyscy oszaleli. Potem Poetyka i z moich kalkulacji wyszło, że za

tydzień nawet nie zdążę przedstawić tego o ironii, bo jestem ostatnia

na liście, a przede mną jeszcze 7 osób, więc.. no. Miałam termin na

8 grudnia, a wszystko się poprzesuwało i wychodzi na to, że dopiero

po świętach będę miała szansę się wypowiedzieć. Ale dobrze, na

spokojnie sobie wszystko jeszcze dopiszę, poprawię i będzie dobrze.

Do tego rysowanie po zeszytach karniaków i śmiechy z Agnieszką i

Darią. Miona Darii w pewnym momencie rozwaliła i był jeden śmiech.

Na koniec ćwiczenia z Gramatyki Opisowej, a że profesor miał jakiś

opóźniony egzamin licencjacki, to go dobre 45 minut nie było. Dał

nam tekst do napisania zapisem fonologicznym, my to w jakieś max

10 minut ogarnęliśmy i rozmawiając i nabijając się z wczorajszego

filmiku na moim Snapie resztę czasu przesiedzieliśmy. Jak profesor

wrócił to sprawdziliśmy zapis, wzięliśmy się za jeden fonem i wyszło

na to, że ja musiałam wychodzić na autobus. Szybko potuptałam na

dworzec, zdążyłam na autobus i do domu. Dom, obiad i do kościoła

na rekolekcje, wyspowiadałam się przy okazji u tego samego księdza

co rok, haha. Nie ma to jak zobaczyć grającego Jacka na gitarze i

śpiewającego piosenki, które my ładnych parę lat temu piłowaliśmy w

chórku kościelnym. Dobrze to wspominam. Do tego przyjechał dawny

ksiądz Robert, który był za czasów istnienia chórku, więc jak zaczęli

we dwójkę śpiewać, mi się przypomniały stare czasy, to zaczęłam się

śmiać w kurtkę. Fajne było kiedyś z Anią bić się o to, która będzie stała

bliżej mikrofonu, bo obydwie zawsze miałyśmy parcie na to, ahahahaha.

A teraz odpalam któreś z moich płyt i zaczynam pomału pisać pracę

kontrolną na Onomastykę, a jutro i w czwartek skończę. Nie chce mi się

jak cholera, ale trzeba. A o 20:30 mecz Bayernu, fajnie.

Bang!