Kroczę ścieżkami prawdy.

Neli się podobało, no to proszę bardzo.

Mogłabym ponarzekać na swoją twarz jak zawsze i na te barki,

które mam za szerokie, ale brak mocy na to.

Tak, to moje najpiękniejsze na świecie czerwone włosy.

No, dzisiejsze zdjęcia z Nelą jak najbardziej udane.

Kierunek Jeziorko, kierunek lasek, kierunek mostek.

Potem przejście laskiem, Nela podskakująca i uciekająca od żaby i małych żabek,

pójście na.. ukrytą plażę, o ile to tak można ją nazwać, haha.

Potem na huśtawkę, bo Nela chciała na niej zdjęcia i do domu.

Fajnie podejść pod górkę, usiąść na ławce, dzwoni babcia,

że wracają z miasta i mogą nas kawałek podwieźć.

No to okej.. chociaż do Lidla i trochę dreptania mniej.

Pierwszy taki długi spacer po operacji i nogi wysiadają.

Ale widziałam konie, z daleka ale widziałam.

Swoje najukochańsze srokate dzieciątko widziałam i się cieszę.

Dom, Medicopter, CSI: Las Vegas.

Pozmywałam naczynia.. raz na jakiś czas mogę, a co mi tam.

Dzisiaj na wyjście na Polo brak mocy.. ale jutro to na 100% idziemy,

bo Pedokuba wraca z Anglii i mówił, że się tam widzimy.

I rano jeszcze do Zalewa jedziemy.. o klękajcie narody, jak ja wstanę..

No to nasze koszule mają być rzekomo w piątek..

A teraz stwierdziliśmy, że mogliśmy ich nie zamawiać.. nie pomyśleliśmy.

Nie wiem po jaką cholerę one nam w sumie.

A rozpoczęcie oficjalnie na 9.. no.. jakoś dam radę wstać i się wyrobić.

A tymczasem głowa mnie boli i umrę za chwilę jak czegoś nie łyknę,

Kuba kima na moim łóżku a ja obejrzę NCIS: LA i idę czytać.

A no i zapraszam pod poprzednią notkę :)

I jak dobrze, że w piątek do kosmetyczki.

Baaaaaaaang!

Nie przyszliśmy tu by przegrać.