I need You... I need...

"Ile popłynęło łez, zanim los przywrócił sens?"

Popłynie jeszcze więcej nim wszystko odzyska sens.

Mam czas, żeby przemyśleć. Chociaż bardzo ciężko jest przemyśleć, gdy wracają wspomnienia. Wtedy skupiam się na wspomnieniach. I w sumie może dobrze. Już kilka razy dziękowałam Tobie za te chwile, podziękuję jeszcze raz i tak w nieskończoność, ale proszę Cię, abyś dotrzymał słowa. Być może Ty też o tym myślisz, być może zastanawiasz się. Chociaż powiedziałam Tobie wszystko, to może nadal jest coś, że jeszcze zostaje jakaś niepewność - tego nie wiem. Dla mnie trudno jest Cię rozszyfrować. Może nawet nie próbuję...

"Chcę Cię takim jaki jesteś, tylko w Tobie widzę sens" - chciałabym znów Cię mieć... W sumie jesteś jedyną namacalną osobą, w której widzę sens. Bo opórcz Ciebie jest Bóg, Jezus i Maryja, w nich także widzę sens. Poza tym w niczym. Wszystko jest niejasne, niezrozumiałe. Tak ma być, widocznie tak ma być. Nie chcę myśleć, co będzie dalej, planować, bo potem jest tylko zawód. Nie umiem myśleć o tym, co jest teraz, bo się gubię... Umiem myśleć tylko o tym, co było, bo to najłatwiejsze...

Sama nie wiem, czy mam wierzyć w miłość... Jeśli to taka miłość jak każde inne, to okaże się niczym... Chyba, że to jest MIŁOŚĆ... Tylko Bóg wie. Ja mogę sobie poczekać i zobaczyć co będzie się działo. Moim celem jest czekanie... Świetnie po prostu...

Błagam, zróbcie coś... Proszę...

_________________________________________________

Dziękuję Bartuś za popołudnie;*

Jak zwykle miło;*

Nasze Seszele RLZ!

Nie ma to jak optymizm;*;)

^{(w moim przypadku chwilowy)}