jak święty, choć troszku szalony
Dodano: 15 WRZEŚNIA 2011
Patos
Patos
Ja, ludzkich uczuć Wodzem chcę być!
Rozpalić w nich gniew, pokazać co to smutek i żal.
Ja chcę w ludzkie serca wejść,
Rozniecić w nich potok łez.
Rozłupać skorupę orzecha, by zasmakować owocu.
Ja chcę by najtrwalszy głaz, zielonym pagórkiem się stał.
Ja chcę się w duszę wkraść, umysł zaćmić, serce obudzić.
Patrz! Patrz istoto wątła i słaba jak Król patosu rządzi!
Patrz człowieku!
Czy widzisz jak patos pogrąża radość?
Jak człowiek z zazdrości zabija niczym Kain Abla?
Słyszysz?
Tak to jęk Prometeusza który cierpi przez chęć czynienia dobra.
Czujesz?
To zapach krwi odważnych ludzi, którzy zginęli by walczyć o lepszy świat.
Ale czy na pewno odważni? Nie, to głupcy przez których rosnę w siłę,
Ja Król patosu!
