I to wystarczy.

gdyby ktoś mój za mni zrobic ten porzadek, odkurzyc wszystkie osnute kyrzem miejsca i myśli,zabrać zgniłe i zepsute owoce które wychodowałam od ziarenka byłabym ... szczęśliwa? Nikt o zdrowych zmysłach nie jeste mi w stanie uwierzyc ze to mozliwe, bo jak mozna wejsc w czyjś umysł, pootwierać wszystkie okna i drzwi i zrobić cos nowego z czegoś tak starego i zniszczonego. Sterta porozrzucanych ubran pachnącyhc już nie moim ciałem i perfummi a pyłem przeszłosci. riuna bo nie mozna nazwac to przytulnym i miłym kontem pachnacym fiołkami. I w zasadzie w cale nie bedziesz chciał tam wejsc by poznac własciela który mieszka tam tlyko pokątnie, bez tlenu , bez słonca i czystej wody. Jest tam 16 pomieszczeń. pierwsze są największe, dalej jest już coraz mniej miejsca nawet dla mnie. a Jestem małą ciemną kuleczką o smaku jagód. Kruchą , zwinną ostatotą , plastyczną ale twarda , mało kaloryczna. Sama boje sie stanąć przed wejsciem, zapukac i czekac az magicznie otworzą sie ogromne wrota , skrzypiac i zaprasząc ciemnoscia do środka. Obumacłe otoczenie kręcz krzyczy by omijac to miejsce, powiew chłodzacego krew w zyłach szeptu drzew mówi same za siebie. A jednak tu jestem, tu dotarłam i jestem sama przed tym co mnie czeka. Nie ma juz teraz odwtoru, juz teraz nie zawróce nie zrobie tego, postawie krok do przodu i zostane pochłonięta przez tą odchłań czegos. Nic nie mam w dloniach do obrony, nie posiadam zestawu nozy czy pistaletu schowanego w czarnej pończosze ,jestem bezbronna . Chce w koncu to zfotografować , uwiecznic na zawsze jedynie na kliszy i zniszczyc, spalić , utopić i wywieśc na koniec świata by nie trzymać tego w sobie . Dlatego wyciągam dłon , chwytam za klamke i wchodzę. Stawiam pierwsze głosne kroki , których eche roznosi sie hen przede mna . I znikam w czerni , zapachu przesączonym alkoholem i tytoniem . I zostaje by stwic czoła czemu co tak bardzo odwieczne i upiorne.