"To jakieś 7 lat, miałem czas by dojść do siebie,

Ostatni bastion padł, nadziei nie znajdę w chlewie"

Jak kurwa to w takim razie do mnie wraca, mimo mojej demencji, upływu czasu i okoliczności? Pamiętam ten tekst wyryty mi na ustach i palący jak ogień piekielny, pamiętam jak zastanawiałam się, co rzeczywiście może się stać po takim czasie. Okazuje się, że los wybrał jedną z najlepszych alternatyw. Na myśl o dawnej miłości nie czuję nic. Co innego na myśl o śmierci i tej jednej wielkiej pomyłce, w jaką obróciła się moja historia.

Mielismy z mężem spisać rzeczy do zrobienia na wypadek gdyby któreś z nas odeszło niespodziewanie. Na mojej liście: proszę usunąć po mnie wszelkie ślady. Każdy wpis tutaj, każde konto, każde zdjęcie. Wyjebać świnki, roślinki, ubrania, książki. Usunąć zdjęcia. Wszystko usunąć.