Psychologia powstała w 1879 roku. Rozwinęła się na gruncie filozofii. Psyche znaczy dusza, logos nauka więc jest to nauka o duszy. Przez wieki przechodziła przeobrażenia. Około 100 lat temu oderwała się od filozofii.
DEFINICJA PSYCHOLOGII: jest to nauka o człowieku w aspekcie jego zachowania. Podmiotem zachowania jest człowiek. Nauka o stanach psychicznych człowieka. PSYCHOLOGIA zajmuje się opisem człowieka i procesów, które w nim zachodzą.
PSYCHOLOGIA W SENSIE POTOCZNYM: to wszystko co nas otacza: film, muzyka, teatr.
PSYCHOLOGIA W SENSIE NAUKOWYM: musi mieć przedmiot badań: człowiek; aspekt psychiczny: zachowania; tj. co człowiek robi; cel: nauka ta chce opisać i wyjaśnić zachowania człowieka; metody: opisywanie, badanie, wyjaśnianie; psychologia zachodzi zakresowo z innymi naukami: biologią, socjologią, filozofią. Te nauki są jednak odrębne! W naukach psychologicznych opieramy się o prawdopodobieństwo. Psychologia stawia diagnozy.
Psycholog osoba posiadająca właściwe kwalifikacje, potwierdzone wymaganymi dokumentami, do udzielania świadczeń psychologicznych polegających w szczególności na: diagnozie psychologicznej, opiniowaniu, orzekaniu, psychoterapii (po ukończeniu studiów podyplomowych w tym zakresie) oraz na udzielaniu pomocy psychologicznej.
Głównym przedmiotem zainteresowań psychologa jest człowiek i jego zachowanie.
Trzy cele, jakie stawia przed sobą psycholog, to:
" odkrywanie tajników ludzkiej natury
" ukazywanie bogactwa wewnętrznych przeżyć i wyjaśnianie praw rządzących zachowaniem człowieka
" doradzanie, jak radzić sobie ze stresem.
Zawód ten wiąże się z dużą odpowiedzialnością i dojrzałością .
Są osoby o intuicji psychologicznej, do których znajomi zwracają się ze swoimi problemami, bo potrafią ich wysłuchać, patrzeć w oczy w tym momencie, kiedy trzeba patrzeć, potrafią pokazać, że rozumieją. To jest ważna umiejętność psychologiczna, której trudno nauczyć się na studiach.
Najważniejszą cechą osobowości psychologa jest empatia. Słowo to oznacza umiejętność wczuwania się w położenie innej osoby, uczuciowe identyfikowanie się z kimś, pozwala dużo więcej zrozumieć na temat tego, co widzimy na zewnątrz, jak również na temat tego, co dzieje się wewnątrz człowieka. Innymi ważnymi cechami psychologa jest wyobraźnia i wrażliwość - ta para cech pozwala na przyjęcie perspektywy drugiej osoby.
Psycholog Szkolny
W ostatnim czasie coraz bardziej popularne staje się zatrudnianie psychologa w szkole. Obok pedagoga jest on wręcz osobą niezbędną przy szeroko pojętej pracy wychowawczej i opiekuńczej. Jednym z jego głównych zadań jest promowanie metod, które aktywizują pracę uczniów i zwiększają efektywność uczenia się. Psycholog szkolny pomaga przy dostosowaniu wymogów edukacyjnych do poziomu rozwoju uczniów.
Zadania psychologa w szkole
Głównym adresatem wszelkich działań psychologa w szkole jest uczeń. Psycholog rozpoznaje (diagnoza) potencjalne możliwości uczniów oraz ich sytuację wychowawczą. Takie rozpoznanie poprzedza wszelkie działania profilaktyczne, mediacyjne, interwencyjne wobec uczniów, rodziców i nauczycieli.
Praca psychologa szkolnego polega na zbieraniu informacji na temat klientów (uczniów, rodziców, nauczycieli), problemów czy zjawisk. Odbywa się to podczas badań psychologicznych, które przyjmują formę: ankiety, rozmowy, obserwacji, testu, kwestionariusza, rysunku itp. Obok informacji zaczerpniętych z takich badań, psycholog wykorzystuje informacje pochodzące z innych źródeł: uczniów, nauczycieli, dyrekcji, pracowników obsługi szkoły, rodziców, własnych obserwacji, doświadczeń i odczuć.
Właściwe rozpoznanie problemów pomaga opracować koncepcje pracy z klasą czy pojedynczym uczniem oraz z współpracy z rodzicami i nauczycielami.
Do innych zadań psychologa w szkole należy organizowanie warsztatów, których celem jest wyposażenie ucznia w niezbędną wiedzę i umiejętności radzenia sobie w trudnych sytuacjach, w unikaniu zagrożenia, skutecznego odmawiania i szukania pomocy. Podczas zajęć warsztatowych psycholog integruje klasę, pomaga uczniom budować pozytywne wizerunki własnej osoby i klasy.
Celem pracy z grupą bardzo często jest rozwiązanie konkretnego problemu, konfliktu, często mediacja. W takim przypadku chodzi nie tylko o jednorazowe rozwiązanie problemu, ale przede wszystkim otwarcie komunikacji, wyposażenie w umiejętność rozwiązywania konfliktów, uwolnienie z negatywnych emocji. Jest to jeden ze sposobów integrowania grupy, która zaczyna darzyć siebie większym zaufaniem, zna swoje możliwości i ograniczenia.