Kropla w oceanie.

Cześć moje imie to Paulina, chodzę do Technikum mam 18 lat. 
Zaczęłam pisać tego bloga, ponieważ pamiętnik spaliłam a bez takich notatek nie umiem żyć...

Moje życie to koszmar, codzienność coraz bardziej mnie przygnębia.

Są takie momenty w którym po prostu uśmieżyć ten ból potrafiła by tylko śmierć..

Czasami mam wrażenie, że zostałam na tym świecie sama. Krzyczę i nikt mnie nie słyszy
Już tylko w przyjemnych snach odczuwam euforię. 
Smak goryczy życia z dnia na dzień co raz bardziej się pogłębia.

Daniel, miłość mojego życia.
Niestety nie dawno nasze drogi rozeszły sie przez moją dumę.
To nie przypadek, że w nocy widzę ocean, który jest w kolorze jego oczu.. 
.. zostały mi już tylko wspomnienia.. 

Nowy rozdział w życiu wydawał by się dobrym pomysłem.. 
Gdyby nie to, że moi znajomi czasami okazują się być największymi DUPKAMI pod słońcem.. 
Mam nadzieję, że nie długo stąd wyjadę i dostanę od losu kolejną szansę..

Poznałam takiego Patryka, mieszka w sąsiednim mieście, ma piękne niebieskie oczy..

Czekam całymi dniami na esemesa od niego.. ponieważ jest w wojsu

Codziennie rano gdy otwieram oczy spoglądam na telefon i wyświetla mi się wiadomość

Codziennie o godzinie 5:30 dostaję esemesa a teraz bliskość bądź uczucie, że ktoś o mnie myśli 

jest jedyną motywacja by jakoś przetrwać kolejne dni .. chociaż to naprawdę trudne.
  .  Chciałabym Cię już zobaczyć .       /    jeszcze tylko kilka dni .. ;* 

Daleko mi do ideału, wiem nie jestem święta, ale każdy ma prawo popełniać błędy.
Obecnie uczę się uczuć od początku . 

WHERE ARE YOU NOW ?? 

Byle by do jutra..

dobranoc..