Look at my legs heeere!

Patrząc na to zdjęcie z wakacji 2010 dostałam TAKIEGO kopa i motywacji do tego, by zrobić coś ze swoim ciałem. Nie czuję się w swojej skurze tak, jakbym chciała się czuć. Będę na nie patrzeć codziennie, może dzięki temu uda mi się osiągnąć to, co chcę osiągnąć od dawna. Chcę za jakiś czas założyć te spodenki i swobodnie je zapiąć! Haha, to jest mój cel na najbliższe miesiące.

I ja wtedy uwarzałam, że jestem za gruba.

O czym to świadczy? O tym, że nigdy nie jesteśmy do końca zadowoleni ze wszystkiego, co mamy. Jeśli zlikwidujemy jakiś problem, nadajdzie kolejny. Ale takie jest życie, i trzeba sobie z tym radzić.

Zbyt często wracam do tego co było. Zamiast cieszyć się teraźniejszością i tym, co mnie czeka, myślę o tym jak to było kiedyś. Jaka byłam - Oczywiście bez przesady, potrafię się cieszyć teraźniejszością i małymi rzeczami, czego nie potrafi wiele otaczających mnie osób, a nawet większość, ale nie o to chodzi - Czy bardzo się zmieniłam. Czy jest to zmiana na lepsze. Myślę że tak. Zmądrzałam. Patrzę na wszystko z dystansem, dostrzegam więcej rzeczy. Widzę to, czego inni nie zauważają. To często utrudnia życie, ale dobrze mi z tym. Chcę czuć. Chcę rozumieć. Chcę się uczyć jak żyć. Jak być szczęśliwą. Po tym, przez co przechodziłam kilka lat temu, czuję się silniejsza.

Nadal nie potrafię do końca zaufać ludziom ani się przed nimi tak do końca otworzyć, ale robię co mogę. Jest jedna osoba, której ufam bezgranicznie i mogę powiedzieć o wszystkim. Wystarczy sama świadomość, że jej o czymś powiem. Tylko najgorsze jest to, że nie ma jej tutaj, przy mnie. Nie będę się w to wgłębiać.

Czas.

Szkoda, że nie jestem w stanie słowami przekazać wszystkiego, co mam teraz w głowie. To mój odwieczny problem.

http://www.youtube.com/watch?v=z29nI8RQV0U