dwudziesty dziewiąty.

za niecały miesiąc wakacje. teraz trzeba zapieprzać z poprawianiem ocen i wbijanie się na wyższe stopnie, niezależnie od tego, co będzie skutkiem tych poczynań.

dwa dni wolne, pojechali do warszawy. mogą sobie nawet tam zostać, mi to nie przeszkadza. nie chcę mieć teraz towarzystwa. jula wróci i będzie chciała iść gdzieś, pewnie jutro lub w niedzielę. a ja chcę być sama. znowu się izoluję. mam wahania nastroju. choolernie wielkie. dziś potrafiłam latać po domu i podwórku jak popierdolona, którą wypuścili z psychiatryka po odsiedzeniu tam dwóch godzin, a teraz czuje się najgorzej na świecie, jakby coś pękło, nie wiem. kurwa, a nie chciałam już mieć takich uczuć. nie mam pojęcia, co na to wppływa. samotność? czy może brak osoby, z którą można sobie pogadać i pośmiać się? chociaż trochę. 

ja pierdziele, już rok :)))))) eeeh, mam tego wszystkiego już serdecznie dosyć. niby to tylko szkoła, dom, chłopak i samotność, ale kuźwa, chcę być szczęśliwa.  coraz częściej myślę sobie o dalekiej przyszłości. co się ze mną dzieje. ma ktoś namiary na dobrego psychologa, lub coś? przydałby się.

a dzisiaj tak jakoś, znalazłam na asku i słucham dłuugo już.

angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels angels i euforia euforia euforia euforia euforia euforia euforia euforia euforia euforia euforia

nie wiem, czy iść spać czy posiedzieć jeszcze. ostatnio ciągle zasypiam na trzy godziny, w dodatku ze słuchawkami w uszach. dziś wyglądałam jak ćpun. albo gorzej. nie wiem, to teraz nie jest ważne. miłego każdemu, kto będzie miał siłę czytać te pomyje.