KU CHWALE WYSIEDLONYM

Zauważmy że ludzie dziękują Bogu za uratowanie życia , za powrót do Ojczyzny. Dzisiaj  mówić o Bogu to tak jakby człowiek zerwał się z Marsa wszak to jest objaw wstecznictwa i ciemniactwa. Takie mamy czasy, takie rosną zlewaczałe nowe pokolenia , które wypinają się na Ojczyznę , rodziców i Boga

#################################################################

Sybiracy - wysiedleńcy z ziem polskich

Operacja deportacyjna ludności z terenów polskich

Na mocy układu między III Rzeszą, a ZSRR w dniu 28.IX 1939 roku, podzielono Polskę między owe państwa. Ziemie, które dostały się podokupację  radziecką dołączono do marionetkowych republik Białoruskiej i Ukraińskiej. Na Obszarze tym w latach 1939-1941 dochodziło do zmian politycznych, społecznych i gospodarczych. Postanowiono za wszelką cenę zatrzeć jakikolwiek ślad polskości tych ziem oraz wyeliminować wszelkie próby oporu wobec Stalina. W tym celu stosowano na szeroką skalę terror, zastraszano Polaków oraz niszczono ich struktury. Poza tym sowieci stosowali deportacje, które szczególnie się nasiliły w latach 1940-1941. Zostały one przeprowadzone cztery razy na ziemiach polskich: w lutym, kwietniu, czerwcu 1940 r. oraz w na przełomie maja i czerwca 1941 r. Przesiedlenia Polaków zostały zatwierdzone w uchwale o wysiedleniu tzw. osadników z 5 grudnia 1939 roku przez Biuro Polityczne KC WKP (b) oraz Radę Komisarzy Ludowych ZSRR. Następnie 29 grudnia tego samego roku przez RKL ZSRR została zawarta instrukcja na temat deportacji oraz utworzenia specyficznych osiedli, do których mieli trafić polscy przesiedleńcy. Za najbardziej niebezpieczną grupę z punktu widzenia polityki Związku Radzieckiego okazali się polscy żołnierze z 1920 roku, którzy otrzymali ziemie na kresach wschodnich. Następną grupą niewygodną dla komunistów byli chłopi polscy, którzy wykupili ziemie na wschodzie z parcelacji wielkich majątków. Stalin widział w nich przyszłe zagrożenie z racji ich wzbogacania się gospodarczego, a szczególnie poprzez działalność polityczną. Deportacji zostali poddani także pracownicy służby leśnej. Polacy, którzy znajdowali się na terenie Ukrainy i Białorusi nie byli przychylnie traktowani przez ludność miejscową. Dzięki temu Stalin mógł maskować prawdziwą niechęć do naszych rodaków pod przykrywką aktu sprawiedliwości na rzecz Ukraińców i Białorusinów. Poza tym Stalin w ZSRR stosował strategię zbiorowej odpowiedzialności. W związku z czym usuwał on w ten sposób osoby, które posiadały nowe nabytki terytorialne oraz te, które miały osobiste powody, aby nienawidzić komunistów. Deportowano także osoby, które miały posłuch wśród ludzi i mogły podburzać innych przeciwko władzom sowieckim. Wywarło to wpływ na rodziny osób wcześniej represjonowanych jak choćby aresztowanych przez NKWD, przetrzymywanych przez Niemców w obozach jenieckich, nielegalnie zbiegłych za granicę oraz tych, których skazano na pobyt w obozach pracy. Polaków w 1940 roku wywieziono do Kazachstanu do obwodu aktiubińskiego, akmolińskiego, kustanajskiego, pawłodarskiego oraz do obwodów północnokazachstańskich: piertopawłowsku i semipałatyńskich. Poza rodzinami, osób które zostały wcześniej represjonowane deportacją objęto bliskich oficerów polskich, funkcjonariuszy policji, służby więziennej i żandarmerii, ziemian, fabrykantów oraz urzędników polskich i przewieziono je w głąb ZSRR. Do pracy na kazachstańskich stepach przydzielano kobiety, dzieci i osoby starsze z miast, które nie były przystosowane do ciężkich prac na gospodarce rolnej oraz do życia w bardzo trudnych warunkach i w surowym klimacie. W ten sposób Stalin chciał wyniszczyć osoby wysiedlone. Poza Polakami, których było najwięcej deportacja objęła także osoby takiej narodowości jak: Żydzi, Ukraińcy, Białorusini. Teraz trudno już określić dokładną liczbę osób wysiedlonych oraz ich narodowość. Zawirowania kampanii wrześniowej II wojny światowej doprowadziły do tego, że wiele osób zamieszkujące Polskę w obawie przed Niemcami przeniosła się z zachodu na wschód. Byli to przede wszystkich osoby narodowości żydowskiej. Trudno jednak dziś określić również liczebność migracji tej grupy osób. Osoby migrujące w obrębie naszego państwa wcale nie były bezpieczne. W 1941 roku akcję deportacyjną nazwano oczyszczaniem obszarów inkorporacyjnych przez ZSRR w latach 1939-1940. NKWD wydało wyrok deportacji na członków instytucji, które zostały uznane przez komunistów za kontrrewolucyjne, poza tym żandarmi, strażnicy więzienni, kupcy, obszarnicy, przemysłowcy, wyżsi urzędnicy państwowi i samorządowi, byli oficerowie, osoby skazane za przestępstwa kontrrewolucyjne, ludzi których podejrzewano o działania przestępcze, oraz te które się ukrywały przed władzami rosyjskimi. Oczywiście nie oszczędzono również rodzin wszystkich tych grup i osób podległych deportacjom. Osoby te zostały wysiedlone w głąb Rosji do Krasnojarska, a także do obwodu: omskiego, południowo-kazachstańskiego i no wosybirskiego. Komuniści podczas tej akcji dążyli do aresztowania mężczyzn, którzy byli oddzielani od swoich bliskich przed samym transportem. Następnie zostawali przewożeni do obozów pracy. Najwięcej osób deportowano w pierwszym dniu wysiedlenia. Cała akcja komunistów zakończyła się 18 czerwca 1941 roku, choć ostatni transport kolejowy wyjechał 22 czerwca 1941 roku. Był to dzień wybuchu wojny między wcześniejszymi sojusznikami ZSRR a Niemcami. W nocy z 19 na 20 czerwca 1941 roku, czyli po tygodniu od deportacji państw bałtyckich doszło do wywożenia Polaków z zachodniej Białorusi. Opuściło wówczas ten kraj 20 transportów z naszymi rodakami. Niemcy sprzeciwiając się ZSRR zaczęli bombardować drogi kolejowe szczególnie w okolicach Mińska. Doprowadziło to do tego, że 5 transportów pozostało w mieście bądź przed samym Mińskiem. Ludzie, którzy znajdowali się w załadowanych wagonach zostali również zbombardowani przez niemieckie Luftwafe. Działania niemieckie były błyskawiczne. Dążyli oni do tego, aby okrążyć Armię Czerwoną pod Mińskiem. W związku z czym Rosjanie uciekli pozostawiając resztę osób przeznaczonych do deportacji własnemu losowi. Poprzez masowe deportacje Związek Radziecki zmierzał do stworzenia sobie możliwości do rozwoju komunizmu w Polsce. Za tym miała iść przebudowa gospodarki w kierunku komunistycznym. Żeby umożliwić realizację tych celów władzę w każdym mieście, powiecie i obwodzie oddano w ręce tymczasowych zarządów Armii Czerwonej i systematycznie rozbudowywano tam strukturę NKWD. Okupowane obszary zamieszkane były w 45% przez Polaków. Narodowość ta była praktycznie pozbawiona prawie całej intelektualnej elity, niemal wszystkich księży, wielu dawnych policjantów, urzędników. 

W procesie sowietyzacji nowe władze postanowiły ich jako pierwszych usunąć.

Więcej o martyrologi sybiraków pod tym linkiem

http://www.bryk.pl/teksty/liceum/historia/xx_wiek_ii_wojna_%C5%9Bwiatowa/8772-sybiracy_wysiedle%C5%84cy_z_ziem_polskich.html