all the rights moves.

okej, pora na reedycję.

piszę dzisiaj o błahym temacie.

o co mi chodzi?

ano o to, że dzisiaj w tv obejrzałam program, w którym jednym z tematów było to, że ludzie siebie nawzajem oceniają po wyglądzie, i kilka godzin później wpadłam na serial, w którym tematyka była podobna.

no właśnie, dlaczego ludzie są tacy strasznie powierzchowni?

w owym programie mówiono o tym, że jak się wchodzi do sklepu, to sprzedawcy zwracają uwagę na twój strój, makijaż i ogólny wygląd.

co w ich mniemaniu znaczy, że aby wejść do sklepu i zakupić sobie jakiś ciuch, to musisz wyglądać jak spod igły.

co mam na myśli.

ano to, że musisz mieć na sobie ciuchy od Versace, buty od Louboutina, makijaż z Maybelline a włosy ułożone przez twojego osobistego stylistę.

czy za każdym razem to jak wyglądasz, świadczy o ilości pieniędzy jakie masz w portfelu?

raczej nie.

ja po powrocie z Holandii, nie ukrywam, miałam sporo kasy i zaszalałam troszkę.

ale wcale się nie stroiłam na wizyty w sklepach.

wręcz przeciwnie, ubierałam się w zwykłe dżinsy i bluzki.

wcale mi nie zależy na wyglądzie.

fakt, lubię sobie kupić od czasu do czasu jakiś luksusowy ciuch, ale bardzo rzadko to się zdarza.

i nie kupuję go dlatego, że milion innych osób je ma, bo to jest teraz w modzie.

czasem kupuję coś, co po prostu mi się podoba.

a to jak na nas patrzą... to nasuwa mi się jedynie pewne przysłowie : "nie oceniaj książki po okładce."

i tak powinno być.

bo wygląd nie równa się z kasą.

wolę być zwykłą nastolatką, niż wypicowaną panienką.

jak chcę to się ubiorę elegancko, jak mam przetłuszczone włosy to je spinam i wskakuję w dresy.

bo wolę być sobą, a nie jedną z tysiąca identycznych plastikowych laleczek.

a wy?

co sądzicie o podążaniu za modą?

własny styl czy bycie na topie?

FORMSPRING.

One Republic - All the rights moves.