Ścieżka życia

To zdjęcie jest dla mnie bardzo alegoryczne, głębokie i ... szczególne. Trzeba przyjrzeć się mu, kawałek po kawałku. I myśląc jak dostosować poszczególne elementy do całości. Dla leniwych mamy tu: - jesień czyli początek szkoły/studiów ale i koniec lata. coś się zaczyna a coś kończy. dla jednych szczęście i piękno barw a dla innych smutek i obumieranie przyrody - ścieżka. nie jakaśtam. ale zakręcająca. drzewa przysłaniają jej dalszy bieg. nie wiemy co nas na niej czeka. jest pelna niespodzianek. nawet nawierzchnia.... konczy sie gladki asfalt a zaczyna wyboista i zdradziecka płyta. i nie każcie mi tu tłumaczyć co to znaczy bo przecież to jest więcej niż oczywiste! - zdjęcie w niestendardowych proporcjach boków. bo i ja jestem niestandardowy i nie pasuje do kazdego albumu. jestem indywidualista. a moze tylko usilnie staram sie nim byc? zdjecie szerokie a to dobry znak. nie mam klapek na oczach i potrafie patrzec szeroko, niestandardowo i dostrzegac swiat wokol mnie Podobno kazdy wybiera sobie swoja droge. Jest sie kowalem wlasnego losu. Tak twierdza ludzie silni. Cala ta gadka o przeznaczeniu i przyszlosci gdzies zapisanej to wymysly ludzi slabych. Bo przeciez tak jest wygodniej. Wznieśmy kielichy! Chwała i cześć tym, którzy nie podążają już z nami tą drogą. Nie zapomnimy Was i zawsze będziecie w naszej pamięci. A teraz pijmy zdrowie tych, którym się udało. Chwalmy nasze szczęście, wiedzę i umiejętności albowiem pozostaliśmy na obranej drodze. Jednak zachłyśnięci zachwytem musimy pamiętać, że nasza wędrówka dopiero się rozpoczęła. Pierwszy sprawdzian za nimi. Lecz nie był on ostatnim. Musimy zewrzeć szeregi i być silni wspólną siłą! Świętujmy, cieszmy się! Jednakże nie możemy zapomnieć, że oto zakręt życia a za nim wyboista droga, burze i nieprzyjaciele.