Znasz ten stan, kiedy nic cię nie cieszy?

A rzeczy, które chciałeś, nie dają ci szczęścia?

Oddajesz wszystko co masz, niezależnie od reszty.

Nie bierzesz nic do siebie, bo nie masz już serca.

Kiedy kładziesz się spać, nie myśląc o nikim,

I nic nie krzyczy w Tobie, zasypiasz w ciszy.

Nie liczy się twój przyjaciel, miłość czy rodzina.

I wisi Ci zupełnie, czyja to wina.

Zaczynasz się staczać, chociaż nie czujesz różnicy.

Nie boisz się śmierci, masz gdzieś tą ilość zniczy.

Na grobie zdrowe podejście, całkiem znika w Tobie.

Bo chociaż rani człowiek, ty też zranić możesz.

Obojętnie patrzysz, jak wbijają Ci noże w plecy.

Grzeszysz i bez uczuć, zaciskasz mocniej węzły.

Nie otwierasz gęby, nie masz swojego zdania,

Bo życie nie słucha, ma własny cel i zamiar.