das Ergebnis.

Zdjęcie z demotywatorów odkryte, dzięki Saba ofkoz.

Jak zwykle po długiej nieobecności... W każdym razie znów mam po co wracać do mojego Breslau. Sesja zaliczona, mimo że jeszcze na dwa dni przed praktycznym mówiłem das Himmel i myliłem znaczeniowo das Schloss i der Schloss, a różnica jest ogromna... Zdarzyło mi się również trzy razy sprawdzać, czy mój numer indeksu obok właściwej oceny stoi. Tylko łacina w plecy, ale nie rusza mnie to. Z tym też sobie dam radę tym bardziej, że trochę pamiętam i przy powtórce po prostu to sobie odtworzę. Całe szczęście, nie muszę brać dziekanki czynnej ani nic takiego. Wrocław opuściłem tylko na 3 dni, bo w niedzielę wracam, by oprowadzać naszych gości z Zurichu, którym widocznie znudziło się robienie dziur w serze i postanowili odwiedzić polandish people. Oj tak, będziemy oprowadzać Szwajcarów po wrocławskich knajpach, ale nie tylko. Wprawdzie możemy im towarzyszyć w wycieczce po mieście, którą mają zaplanowaną z przewodnikami i pracownikami Instytutu Filologii Germańskiej, ale naszym głównym zadaniem jest zorganizowanie im wieczorów, dlatego w planie mamy między innymi wspólne podziwianie naszej fontanny przy Hali Stulecia (pamiętajcie, Drogie Dzieci, Hala Ludowa to komunistyczna nazwa, a jak śpiewał Ramzes: "Komuniści zniszczyli wszystko - trzeba niszczyć komunistów!").

Tak jakoś przypadkiem się na to zapisałem, żeby jakichś nowych ludzi poznać, tym bardziej, że niektórzy szwajcarscy studenci są podobno ze slawistyki. Oczywiście na pierwsze spotkanie organizacyjne zjawiłem się z iście nieszwajcarską punktualnością, co mi się zdarza niezwykle rzadko, lecz mimo wszystko dziś dostałem przez e-mail cały plan działania na najbliższy weekend. Poza tym idę prawdopodobnie niedługo na śląskie wesele... Mam przeczucie, że będzie grubo. Tym bardziej, że tydzień wcześniej tak zwany Polterabend, czyli impreza z tłuczonym szkłem ku szczęściu młodej pary oczywiście ostro zakrapiana alkoholem, jak każe ten ślunski obyczaj. Podoba mi się mój nowy świat. I nie rusza mnie to pojedyncze zdanie. Chociaż dawno... nie kochałem, nie chcę być teraz Weichei.

Nie chce mi się spać. Ostatnio śniła mi się piękna istota, na którą pewnie nigdy nie będę miał szans spojrzeć. Co dziwne tak dokładnie pamiętam jej twarz, że to dziwne podobno, kiedy facet pamięta twarz swojej fantazji. Tak samo dziwne jak mężczyzna z podzielną uwagą. Tak, jestem, kurwa, niesamowity... Brat wyrusza nach Danzig... Ciekawe kiedy się stęskni. I oby udało mu się teraz przenieść na te dzienne, bo dzienne to są studia. A nie tak jak ostatnio jedna z moich koleżanek: "Jesteś we Wrocławiu?" Odpowiedziałem: "Jestem." "Chodź na imprezę." "Ok." A później ona mówi: "Idziemy już, bo jutro na 8 mam zajęcia." A później się okazało, że i tak poszła na zajęcia na 12... Mimo wszystko w tym zasyfionym klubie było całkiem fajnie. Obsługa, barmani z piercingiem, w dziwnych fryzurach, na czarno ubrani, taki punkowy klimat, muzyka elektroniczna i klejąca się podłoga. Elegancko. Jutro zapisuję się na zajęcia. Ciekawe jaki ochłap dostanę. I ciekawe na co się zapiszę na wf... Oby nie został mi Tischtennis, step albo inny aerobik...

A do Petrikau ostatnio jechałem takim zajebistym pociągiem, myślałem, że pomyliłem pociągi i wsiadłem w jakiś do Krakau. Zwykły pośpiech, a wyglądał jak TLK albo jakiś Express. A to się okazało, że do Wrocławia teraz puszczają też nowe wagony Intercity... Chociaż dopiero tylko do Oppeln i od Radomska jechał więcej niż 100 km/h. Polskie dziadostwo... Chociaż w takich nowych przedziałach jedzie się megawygodnie!