z neta :)

Mam nadzieje, że te śmieszne zdjątko was rozśmieszy tak jak mnie

                                                                                 ***

Nathan otworzył oczy.

- Kochanie obudziłaś się. Jak się czujesz? - jego głos pieścił uszy. Anita uśmiechnęła się i pocałowała go niespodziewanie w usta. Chłopak najpierw był troszkę zaskoczony, ale po chwili oddał pocałunek.

- Przy tobie bardzo dobrze. Nie zdąrzyłam ci podziękować za uratowanie życia. Wieć bardzo dziękuje. - uśmiechnęła się słodko.

- Nie ma za co. Bez ciebie moje życie nie miało by sensu.

- Zastanawia mnie tylko jedno... Jak znalazłeś się na tej polanie? Dlaczego nie widziałam jak zepchnąłeś tego.. Przemilczę to... ze mnie. Zobaczyłam cię dopiero nad nim. Jak to możliwe?

- Czy muszę ci to teraz tłumaczyć?

- Wypadało by.

- A więc pewnie już się domyślasz, że nie jestem zwykłym człowiekiem. Nie chciałem ci nic mówić, bo bałem się, że nie będziesz chciała być ze mną. - westchnął. - Jestem duchem. Widzisz mnie i czujesz, bo cię wybrałem. Opserwowałem cię od dłuższego czasu. - opuścił wzrok. Chciał już wstać i odejść, ale Anita złapała go za rękę.

- Kocham cię i nic innego się dla mnie nie liczy. - wstała powoli i pocałowała go jeszcze raz. - Chce być z tobą na zwasze. - Nathan przytulił mocno dziewczynę do siebie i wyszeptał jej do ucha, że ją kocha....

                                                                        KONIEC