Postanowilem pomagac ludzia. Chcialem w pojdznke pomodz calej ziemi. Skonczylem szkole podstawowa. Moze bez wyroznienia paskiem ale Dostalem wyroznienie za pomoce na rzecz szkoly. Sama dyrektorka przekazala mi je. Zostalem nazywany " uczynnym i madrym chlopcem ".

Czulem sie dumny z siebie. Ale to tylko szkola. Po roku zrezygnowalem z zajec gry na gitarze. Po koncu roku Szukalem dla siebie zajecia. Znalazlem je. Fundacja pomagajaca dziecia chorym umyslowo. Przez miesiac wakacji Chodzilem na douczania w psychologi. W miedzy czasie spotkalem karoline.

Jedna kolezanka z miasta. Chodzilismy razem na douczanie. Ja kontynulowalem zajecia. Ona zmienila swoje i nie powiedziala mi na jakie. Poprostu Chodzilismy rozmawialismy smialismy sie i ogolnie bylo super. Pamietam jak raz zaczela dziwnie sie zachowywac. I Poprostu uciekla do domu. Martwilem sie ze ja urazilem. Coz gdy szlem na ostatnie douczanie nie bylo jej. Po lekcjach psychologi przyszedl czas na prawdziwe zadanie ktore Mielismy wyznaczone.

Kazda osoba miala 1 podopiecznego. Moj to byl Kubus. Chlopczyk mily z wada muzgu. Poprostu rozwijal sie zbyt wolno do swojego wieku. Przez ponad 3 miesiace Staralem sie zeby przestal sie bac i przyzwyczail sie do mnie. Jego rodzice byli bardzo mili. Niestety nie mogli sie nim opiekowac jak nalezy przy takim dziecku. Poto tyla nasza fundacja. Poprostu zajmowalismy sie tymi dziecmi tylko indywidualnie. Po jakims czasie polubilismy sie nawzajem. Chodzilem z nim na spacery.

Powtarzalem slowa i nazwy. Chcialem pomudz mu poprawnym rozwijaniu sie.

C.D.N 11