Dlaczego ludzie muszą być tak samotni? Jaki to ma sens? Na tym świecie żyją miliony ludzi; każdy z nich tęskni, szuka spełnienia u innych, a jednak się izoluje. Dlaczego? Czy Ziemia powstała tylko po to, by pielęgnować ludzką samotność.

Uciekałam, kiedy tylko sprawy zaczynały się komplikować, ponieważ żyłam w przeświadczeniu, że wszystko i tak skończy się tragicznie.Nauczyłam się jednak, że sami tworzymy własne szczęście i że sięgnięcie po coś, czego pragniemy, oznacza również utratę czegoś innego. A kiedy gra toczy się o wysoką stawkę, strata może być bardzo dotkliwa.

Co przychodzi ludziom naj­trudniej?Zmierzyć się z własną słabością, wadą i zmartwieniem. Wydawało mi się, że dawałam sobie ja­koś radę, ale wczoraj się przekonałam w jak wielkim jestem błędzie. Każdy popełnia błędy, ale przeważnie większość ich nie rozdrapuje i żyje dalej. Ja postanowiłam , nie tchórzyć już dłużej i zmie­rzyć się z moim naj­większym błędem. Stawię mu czoła, choćby nie wiem co nie wycofam się.

Żadna prawda nie może uleczyć smutku po stracie bliskiej osoby. Nie może go uleczyć żadna prawda, żadna uczciwość, żadna siła, żadna dobroć. Przeżywszy ten smutek w pełni, możemy się jedynie czegoś z niego nauczyć, lecz to, czego się nauczymy, wcale nam się nie przyda, kiedy nadejdzie następny, niemożliwy do przewidzenia smutek

                                                                           ***

Kochać i tracić, pragnąc i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie "precz!" i błagać "prowadź!"
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć...

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Siady na piasku i kręgi na wodzie.

L.Staff