156 dni.

Jak patrz na swoją ostatnią notkę, to stwierdzam, że ostro mnie wtedy pojebało i nie dziwię się, że nie moglam spać 3tyg i spałam po 3-4 przerywane godziny...

Względnie się uspokoiłam po wizycie, a przynajmniej trochę lepiej śpie i żyje.

Nie wkurwiam się aż tak...

21go witam oficjalnie Ostrowska 7 dla DDA.

A 7go w końcu usłyszę ten wynik na który tyle czekam..

Zrobiłam nawet badania ponownie na tarczyce..

Kiedyś muszę wstać...

Sen z przed 2dni pokruszył mi lekko duszę.... 

I to co w nim czułam.

Ponoć gdy widzisz swoje odbicie i masz ochotę stłuc to lustro,

to znaczy,

że najwyższy czas coś zmienić w sobie i naprawić....

Już czas.

Przetańczyłam w tamten weekend pół nocy, poczułam się ileś sekund szczęśliwa w tym tłumie tylko dlatego, że w tańcu mogę się rozpuścić i wyjść z siebie....

A mój tancerz, który kierował moim ciałem jak chciał, akurat idealnie się do tego nadawał.

Zatracam się momentami w tak dziwnych faktach, że już nie wiem czy to zabawne, straszne, czy może piękne....

A potem dostaję bumerangiem w twarz.

Kiedyś przestanie wracać...

Może za pół roku będę innym już stanem skupienia.

Może uda mi się to co chcę osiągnąć dzięki Ostrowskiej 7...

Moje oczy są tak bardzo martwe na każdym zdjęciu i bezwyrazu, że mnie to przeraża.

Nie chcę tego.

Chcę z tego wyjść.

Wyjdę...

Obiecałam sobie.....

Wciąż słyszę Twoje krzyki w swojej głowie...

Gdzie nie spojrzę to mam wrażenie, że to Ty, to chore....

Cierpienie, którego nikt nie zrozumie i nie rozumie.

Jestem w tym sama.

Sama...

Tylko ja sobie mogę pomóc.

Nie będę się nikomu z niczego tłumaczyć, opowiadać. I tak nie zrozumieją...

Przejechałam sama pociągiem dobre ponad 1000 kilometrów już. Dzisiaj to sobie uświadomiłam i wciąż z tym samym stanem w sobie...

Within Temptation - Let Us Burn