Człowiek ze mnie, taki po prostu. Ręce zginają mi się w łokciach, a nogi w kolanach, genetycznie i medycznie jestem taka jak każdy którego mijam na co dzień. Nie grzeszę urodą, inteligencją ani intuicją, a jednak lubię siebie, niekiedy. Jak każdy człowiek mam swoje słabości i jak każdy codziennie im się poddaje. Nie interesuje mnie to, że żyło tu przede mną takich miliardy i że o wiele więcej będzie żyło. Nie mam zamiaru zostawić po sobie widocznego śladu, ani nie podnieca mi wizja biednych dzieci uczących się w szkołach i zmuszonych na nauki mojego nazwiska jako chemiczki//filozofki/myślicielki/pisarki/wynalazcy zastosowania skorupek kokosa/pierwszego człowieka który polizał łokieć/odkrywcy samoprzylepnych lampek na biurko. Chce po prostu żyć tu i teraz i delektować się tym co mam tu i tym co mam teraz. Amen.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

" Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości "

~Paulo Coelho, Demon i panna prym.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

                  "

Jak rozpoznać ludzi, których już nie znamy?
Jak pozbierać myśli z tych nie poskładanych?
Jak oddzielić nagle serce od rozumu?
Jak usłyszeć siebie pośród śpiewu tłumu?

"