Srebrne iskierki, pyłki gwiezdnych kwiatów

Skrabią się po linii słońca

Kiedy obraz się rozmazuje we mgle

A wiatr je oplata silnymi ramionami

Za szczytem jest światło, muszę je zdeptać

By dojść po duchach do celu

A ocean nieli faluje

I tańczy po osi Ziemi

Zatapiam się w błogim chłodzie

Wbijam palce w ciała niebieskie

Rzsupłuję zaplątany język

By śpiewał treny narodzenia

Umysł się chłodzi, rozgrzany myślami

Niepotrzebnie utrudniały przejście granicy

Granicy czerni i bieli

Rozczapierzam ręce i nogi i włosy

Zbawienna róża wiatrów

Tylko z której strony oczekiwać zbawienia?

Anioły na śniegu odcisnęły ślady skrzydeł

Wystarczy tam upaść, by móc wzlecieć

Tylko brakuje aureoli, bo rzuciły ją w niebo

Gdy zgasła najjaśniejsza z gwiazd

Tańczmy na śniegu

Jak anioły.