Wierzę w uczucia, nie w słowa. 

Kiedyś pewien mężczyzna, na którym szalenie mi zależało, dał mi najbardziej spektakularnego kopa wszechczasów.

Dużo dla niego poświęciłam, miałam już wizję pięknej przyszłości i absolutnie, ale to absolutnie nie chciałam przyjąć do wiadomości, że mi tak nagle dziękuje, że wybacz, maleńka, ale to jest już koniec i nie ma już nic.

Wciąż nalegałam więc na spotkania, jak idiotka ignorując proste komunikaty, że on jest zwyczajnie na nie.

W końcu wypaliłam, że ile można nie mieć dla mnie czasu, że przecież powinien w końcu go znaleźć.

I wiecie, co usłyszałam? To może zrozum, że to nie kwestia czasu, a priorytetów.

  Taki trochę beton na twarz. Policzek, po którym nie masz ochoty się podnieść.

Ale i jedna z najcenniejszych lekcji, jakich mi kiedykolwiek udzielono.

Dlatego pamiętaj i Ty. Wszystko jest kwestią priorytetów.